maandag 29 december 2014

zaterdag 27 december 2014

maandag 22 december 2014

woensdag 17 december 2014

Hela mannen, zijn jullie hier nog???

Zeg gastjes, wat doen jullie hier nog? Ik ben verhuisd zenne! En ik heb een andere naam. Die geslachtsverandering heb ik maar zo gelaten. Was nogal pijnlijk en duur.

Hier kun je mij voortaan vinden:


http://anndente.com


Neen, geen paniek! Ik ga dit niet deleten. De archieven blijven bestaan dus ge kunt rustig blijven rondneuzen.

Allez, tot ginder hé!


Ann



dinsdag 7 januari 2014

Schelvishaasje met erwtjespuree

Iets anders. Dat willen we allemaal wel eens, maar dan wel niet te drastisch anders. En liefst met zo weinig mogelijk werk. Dit recept is er zo eentje. Het is niet vernieuwend, maar wel superlekker. Ik heb gekozen voor schelvis omdat het goedkoper én duurzamer is dan kabeljauw. En schoner dan pangasius.
Die laatste vissoort komt er bij mij dus echt niet in. Allez hop, we beginnen eraan!





Wat heb je nodig voor 4? 

4 schelvisfilets (of bijvoorbeeld koolvis)
750 g aardappelen
150 g diepvrieserwten
3 el olijfolie
1/2 citroen (rasp en sap)
2 el peterselie (fijngehakt)
2 el lente-ui (fijngehakt)
1 el kappertjes
peper en zout


Schil en was de aardappelen en snijd in gelijke stukken. Breng aan de kook in licht gezouten water.

Doe 2 el olijfolie in een kommetje en doe er de rasp en sap van de citroen bij, de peterselie en lente-ui. Hak de kappertjes grof en doe bij de rest.

Doe 1 el olijfolie in een anti-kleefpan en bak er de vis in (3 minuutjes aan elke kant). Kruid met peper en zout. Giet er net voor het serveren de kruidenolie bij en laat 15 seconden mee opwarmen. Haal van het vuur.

Als de aardappelen bijna gaar zijn mag je er de nog ingevroren erwtjes bijdoen en laat nog 3 minuten meekoken.

Plet de aardappelen en roer goed.

Verdeel de aardappelen en de vis over de borden en besprenkel met de warme kruidenolie. Serveer met eventueel preischeutjes, spinazie of broccoli. Ik vond de preischeutjes er bijzonder lekker bij.


Smakelijk!


Ann





zondag 5 januari 2014

Een Aleksandra Mir aan De Wand.

Wat doe je op een regenachtige zondag? Of zelfs op een zonnige zondag? Ik ga graag eens naar een museum. M bijvoorbeeld in Leuven. Daar kom ik op z'n minst een keer of zes per jaar. Niet alleen om naar de kunst te kijken maar ook om eens een optreden mee te pikken of zo. Dit keer was ik naar M getrokken om naar Michiel Coxcie te gaan kijken. De vergeten meester uit de gouden jaren.

Dat het een huzarenstukje was om al die meesterwerken van Coxcie bij elkaar te krijgen, dat spreekt voor zich. Het was dan ook een mooi overzicht. Hoewel ik wel duidelijk zie dat het straf werk is wat die man geproduceerd heeft, ik heb er weinig gevoelens bij. Het maakt niets los. Maar gelukkig was er meer.





Toen ik wat verder liep en op de expositie van Aleksandra Mir stootte, moest ik spontaan glimlachen. Dit vond ik echt tof. Vooral haar collages vond ik schitterend. De strijd tussen religie en ruimtevaart, het blijft goed werken.






Er zaten echt heel leuke dingen bij, en het toont ook dat kunst ook gewoon grappig kan zijn. Speels en vrolijk. Althans ik werd er echt vrolijk van. Je voelt ook wel dat ze een punt maakt. Dat wetenschap en religie wel en tegelijkertijd niet samengaan. Dat er enorm veel tegenstellingen én raakpunten zijn. Maar ook esthetisch gezien zijn haar collages een lust voor het oog. Ik zou er wel eentje willen. Mocht ik het kunnen betalen. De expo Aleksandra Mir loopt nog tot 16 februari.






Wat ik ook nog graag doe op zondag is boeken lezen. Een van de beste boeken van 2013 voor mij is De Wand van Marlen Haushofer. Een boek uit 1963 dat recent is heruitgegeven (naar aanleiding van de verfilming). En gelukkig maar want zo'n meesterwerk mag niet in de vergetelheid geraken.




De Wand gaat over een vrouw die plots van de ene op de andere dag volledig op zichzelf is aangewezen.

Vrienden nodigen haar uit om een weekje te logeren in hun berghut ergens in de Alpen. Eens gearriveerd willen haar vrienden nog snel wat boodschappen doen in het nabij gelegen dorp. Maar die vrienden blijven weg. 's Anderendaags gaat ze op onderzoek uit en blijkt dat ze door een onzichtbare wand is afgesloten van de buitenwereld. Alles daarbuiten is dood.

Dit boek gaat over haar strijd om te overleven. Ze heeft alleen nog de hond van de vrienden, een kat en een koe. Ze moet leren om te leven met wat de natuur haar schenkt. Melk van de koe, aardappelen uit de tuin, ... seizoenen gaan en komen en telkens moet ze zich aanpassen aan de nieuwe situatie. Veel tijd om te treuren over haar verloren vrienden, familie en zelfs kinderen gunt ze zich niet. Ze weet dat ze die nooit meer terug zal zien.

Dit boek is een dagelijks verslag over haar strijd met de natuur, met zichzelf en de eenzaamheid. Om haar 'verstand' niet te verliezen begint ze aan een dagboek en dat is wat we eigenlijk aan het lezen zijn.

Ik vind het een fascinerend boek, prachtig geschreven, heerlijke beschrijvingen van het landschap, eenvoudig ook. Een sterk verhaal waar er eigenlijk heel weinig en tegelijkertijd heel veel in gebeurt. Een echt meesterwerk dat je tot nadenken stemt en van een heel andere orde dan Stephen King's 'Under the dome'.

Absoluut een aanrader.


Ann




zaterdag 4 januari 2014

Exotische 'luie wijven' soep.

Soms heb je echt geen tijd of gewoon geen zin om te koken. Maar je hebt wel een 'goestingske' zoals ze bij ons zeggen. Dan is dit soepje misschien wel iets voor jou. Op letterlijk 5 minuten is het klaar en je hebt zo goed als geen ingrediënten nodig. Ik gebruik wokgroenten, en dan letterlijk de goedkoopste. De fancy varianten zullen ook wel lukken, maar het hoeft echt niet. Bij de wokgroenten uit de diepvries zitten vaak al toegevoegde sauzen en smaakjes en dat vermijd je ook beter. De smaak moet puur blijven.

Allez luie doos, rol uit je zetel en we beginnen eraan!





Wat heb je nodig? 

1 zakje wokgroenten (liefst met sojascheuten)
1 blik tomatenblokjes (400 g)
1 blokje groentenbouillon
1 chilipeper
50 g mihoen (rijstnoedels)
3 el sojasaus
1 el vissaus (optioneel)*


Hak de chilipeper fijn en doe samen met de wokgroenten in een pot. Doe er de tomaten bij en vul het blik 4 maal met water en giet bij de groenten. Groentenblokje erbij en breng alles aan de kook. Laat 5 minuten pruttelen.  Breek de mihoen in kleinere stukken en laat eventjes meekoken.

Werk af met de sojasaus en vissaus.

Da's dus echt alles.


Smakelijk!


Ann

P.S.: je kan er ook nog andere groenten bij doen zoals kerstomaten, witte bonen, paprika, broccoli ...

*die vissaus mag je gewoon vervangen door wat extra zout als je daar behoefte aan hebt.



donderdag 2 januari 2014

Daar is hij weer, met een mocktail in de hand.

'Daar is hij weer' is een schitterend boek van Timur Vermes. Eentje dat ik echt met jullie wil delen. Maar laat ons eerst klinken op een 2014! En dat doen we met een heerlijke mocktail. Een cocktail zonder alcohol inderdaad, want ja, onze BOB's die hebben het natuurlijk niet onder de markt dezer dagen. Een spaatje hier, een colaatje light daar en daar blijft het bij. In het ergste geval mogen ze zich behelpen met een Kidibul of iets dergelijks. Nu niet meer.














Ik weet het, ik ben te laat met deze blogpost, de feestdagen zijn voorbij. Maar eigenlijk, waarom zou je wachten tot de feestdagen om te vieren? Waarom maken we er niet elke dag een feest van? Is dat geen schoon voornemen voor 2014?

Fin, de cocktail of mocktail, is echt heel lekker en je mist de alcohol bijlange niet. Het is dus geen surrogaat van 't een of 't ander. Het is gewoon een heerlijk drankje. De steranijs, citroen en peperkorrels zorgen voor een explosie van smaken en alles is mooi in balans. Absoluut het proberen waard!

Wat heb je nodig? 

Voor de siroop:

1 kop granaatappelsap (supermarkt)
1 kop roze pompelmoessap
1 kop suiker
2 steranijs

Breng alles samen aan de kook en laat 1 minuut koken. Haal van het vuur en laat een half uur trekken. Haal er de steranijs uit en laat de siroop volledig afkoelen. De siroop kan je enkele weken in de koelkast bewaren.

Voor de cocktail:

3 el siroop
1 1/2 el citroensap
ijsblokjes
spuitwater
enkele roze peperkorrels


Vul het glas voor de helft met ijsblokjes. Doe er de siroop en het citroensap over en vul aan met bruiswater. Werk af met enkele peperkorrels.

Santé!







'Daar is hij weer' is een bijzonder boek. Het is een van de weinige boeken waarmee ik echt hardop gelachen heb, maar waarbij ik terzelfder tijd ook een wrang gevoel had. En dat is op zich al een kunst. 

Hitler is terug. De echte. Hij wordt wakker ergens in Berlijn, in onze tijd. Hij draagt zijn uniform - dat stinkt naar de benzine (volgens de geschiedenis is hij na zijn zelfmoord in brand gestoken). Hij kijkt verdwaasd rond zich. Nergens ligt nog puin van de oorlog, Eva is weg, Goebbels en zijn kornuiten ook. Hij staat midden een braakliggend land met hier en daar wat graffiti. Hier begint hij opnieuw aan zijn kruistocht. 

Dit verhaal gaat over de (sociale) media en hoe makkelijk hij die kan bespelen om zijn boodschap te (her)verkondigen. Over hoe simpel we te beïnvloeden zijn. 

De eerste 40-50 pagina's van het verhaal komen wat traag op gang. Pas wanneer hij de krantenverkoper ontmoet, komt er vaart en originaliteit in het boek (dus zeker volhouden tot daar). Het is plezant om te lezen hoe een man uit de jaren '40 in deze tijd terecht komt. Hoe hij kijkt naar de (nieuwe) wereld. Hij ziet dingen die hem niet aanstaan, maar zeker ook vooruitgang. 

De mensen herkennen natuurlijk Adolf Hitler, maar ze denken dat hij een steengoede imitator is. Ze denken dat het één grote grap is. Zeker omdat Hitler doodernstig blijft. Al snel heeft hij door dat dit een voordeel is en hij weet daar bijzonder goed op in te spelen. Vroeger lachten ze ook eerst met hem. Daarna al iets minder. Al snel wordt hij ontdekt en krijgt hij een interview in een of ander humoristisch tv-programma. De reality tv volgt al snel en de rest van de media ook... de rest kan je zelf wel bedenken. 

Een schitterend moment in het boek is wanneer hij zijn eigen e-mailadres wil aanmaken. Echt heerlijk om te lezen. Maar tegelijkertijd begin je al te denken: wat als? Stel nu dat... 

Enerzijds zit je met die humor en eigenlijk begin je die Adolf wel een toffe gast te vinden, maar anderzijds weet je ook wat hij allemaal uitgespookt heeft. En je weet ook dat hij daar bijzonder trots op is. En dan zit je met die media die hem al gekscherend een podium geeft om weer opnieuw te beginnen. 

'Daar is hij weer' is een absolute aanrader. Vlot geschreven, leuke vondsten, interessant ook.  Eén nadeel, je moet wel iets van de geschiedenis kennen natuurlijk. Anders heb je er niet veel aan. Je moet weten wie Leni Riefenstahl is, Goebbels, Eva Braun, ... enige kennis van de tweede wereldoorlog is echt wel vereist. 

Maar voor de rest is 't genieten. 



Ann