Daar is hij weer, met een mocktail in de hand.

'Daar is hij weer' is een schitterend boek van Timur Vermes. Eentje dat ik echt met jullie wil delen. Maar laat ons eerst klinken op een 2014! En dat doen we met een heerlijke mocktail. Een cocktail zonder alcohol inderdaad, want ja, onze BOB's die hebben het natuurlijk niet onder de markt dezer dagen. Een spaatje hier, een colaatje light daar en daar blijft het bij. In het ergste geval mogen ze zich behelpen met een Kidibul of iets dergelijks. Nu niet meer.

Ik weet het, ik ben te laat met deze blogpost, de feestdagen zijn voorbij. Maar eigenlijk, waarom zou je wachten tot de feestdagen om te vieren? Waarom maken we er niet elke dag een feest van? Is dat geen schoon voornemen voor 2014?

Fin, de cocktail of mocktail, is echt heel lekker en je mist de alcohol bijlange niet. Het is dus geen surrogaat van 't een of 't ander. Het is gewoon een heerlijk drankje. De steranijs, citroen en peperkorrels zorgen voor een explosie van smaken en alles is mooi in balans. Absoluut het proberen waard!

Wat heb je nodig? 

Voor de siroop:

1 kop granaatappelsap (supermarkt)
1 kop roze pompelmoessap
1 kop suiker
2 steranijs

Breng alles samen aan de kook en laat 1 minuut koken. Haal van het vuur en laat een half uur trekken. Haal er de steranijs uit en laat de siroop volledig afkoelen. De siroop kan je enkele weken in de koelkast bewaren.

Voor de cocktail:

3 el siroop
1 1/2 el citroensap
ijsblokjes
spuitwater
enkele roze peperkorrels


Vul het glas voor de helft met ijsblokjes. Doe er de siroop en het citroensap over en vul aan met bruiswater. Werk af met enkele peperkorrels.

Santé!

'Daar is hij weer' is een bijzonder boek. Het is een van de weinige boeken waarmee ik echt hardop gelachen heb, maar waarbij ik terzelfder tijd ook een wrang gevoel had. En dat is op zich al een kunst. 

Hitler is terug. De echte. Hij wordt wakker ergens in Berlijn, in onze tijd. Hij draagt zijn uniform - dat stinkt naar de benzine (volgens de geschiedenis is hij na zijn zelfmoord in brand gestoken). Hij kijkt verdwaasd rond zich. Nergens ligt nog puin van de oorlog, Eva is weg, Goebbels en zijn kornuiten ook. Hij staat midden een braakliggend land met hier en daar wat graffiti. Hier begint hij opnieuw aan zijn kruistocht. 

Dit verhaal gaat over de (sociale) media en hoe makkelijk hij die kan bespelen om zijn boodschap te (her)verkondigen. Over hoe simpel we te beïnvloeden zijn. 

De eerste 40-50 pagina's van het verhaal komen wat traag op gang. Pas wanneer hij de krantenverkoper ontmoet, komt er vaart en originaliteit in het boek (dus zeker volhouden tot daar). Het is plezant om te lezen hoe een man uit de jaren '40 in deze tijd terecht komt. Hoe hij kijkt naar de (nieuwe) wereld. Hij ziet dingen die hem niet aanstaan, maar zeker ook vooruitgang. 

De mensen herkennen natuurlijk Adolf Hitler, maar ze denken dat hij een steengoede imitator is. Ze denken dat het één grote grap is. Zeker omdat Hitler doodernstig blijft. Al snel heeft hij door dat dit een voordeel is en hij weet daar bijzonder goed op in te spelen. Vroeger lachten ze ook eerst met hem. Daarna al iets minder. Al snel wordt hij ontdekt en krijgt hij een interview in een of ander humoristisch tv-programma. De reality tv volgt al snel en de rest van de media ook... de rest kan je zelf wel bedenken. 

Een schitterend moment in het boek is wanneer hij zijn eigen e-mailadres wil aanmaken. Echt heerlijk om te lezen. Maar tegelijkertijd begin je al te denken: wat als? Stel nu dat... 

Enerzijds zit je met die humor en eigenlijk begin je die Adolf wel een toffe gast te vinden, maar anderzijds weet je ook wat hij allemaal uitgespookt heeft. En je weet ook dat hij daar bijzonder trots op is. En dan zit je met die media die hem al gekscherend een podium geeft om weer opnieuw te beginnen. 

'Daar is hij weer' is een absolute aanrader. Vlot geschreven, leuke vondsten, interessant ook.  Eén nadeel, je moet wel iets van de geschiedenis kennen natuurlijk. Anders heb je er niet veel aan. Je moet weten wie Leni Riefenstahl is, Goebbels, Eva Braun, ... enige kennis van de tweede wereldoorlog is echt wel vereist. 

Maar voor de rest is 't genieten. 

Ann