vrijdag 30 december 2011

Amuseert ulle morgen.

cartoon


;-)


En als je een ideetje zoekt voor een cocktail, dit is echt een aanrader.

woensdag 28 december 2011

Creatief met overschotjes...

Met al dat feestgedruis en veelvreterij komt het wel eens voor dat er overschotjes zijn. Daarom dacht ik, waarom daar niet eens iets lekkers mee maken? 't Is dus een soort van tortilla geworden met patatjes, spruitjes, spek en eitjes.

Lekker dat dat was!


overschotjes
*mottige foto, ik weet het. ;-)

Wat heb je nodig voor 4?

750 g aardappelen (gekookt)
500 g spruiten (gekookt)
100 g gerookt spek in blokjes
1 sjalot fijngehakt
peper en zout
6 eieren
1 klontje boter


Smelt een klontje boter in een braadpan en fruit er de sjalot in. Bak daarna het spek tot het mooi bruin ziet.

Snij de spruiten en aardappelen in blokjes van een dikke cm. Doe ze bij het spek en de sjalot. Laat wat meebakken.

Breek de eieren in een kom, kruid met peper en zout en klop de eieren los. Giet bij de aardappelen en laat 6 minuutjes bakken. Roer niet. Zet de pan nog eventjes onder de grill en als het ei bijna droog is, is de "tortilla" klaar.

Heel lekker met een slaatje. Njam!

dinsdag 27 december 2011

Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn?

Het heeft hier een tijdje stil gelegen, ik weet het. 't Is echt extreem druk geweest. Dagen van 16 uur en meer waren geen uitzondering. Inclusief weekends. Maar kom, 't was ongelooflijk tof werk, dus ik voelde de vermoeidheid niet eens. Ik heb er echt intens van genoten.

Waar ik ook van genoten heb, is het nieuwe boek van Jeanette Winterson. Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn? Het is een hartverscheurend verslag geworden van de schrijfster haar leven.


book review jeanette winterson


Dat Jeanette Winterson geen gemakkelijke jeugd heeft gehad, wist ik al. Ze was een adoptiekind die dan ook nog eens het ongeluk had om bij een religieuze zottin terecht te komen. Een vrouw die de hele nacht aan het bakken was om toch maar niet bij haar man te moeten slapen. Waar er in elke kamer spreuken hingen met de fijne melding dat je naar de verdoemenis ging.

Een van de straffen die ze moest ondergaan was 's nachts voor de voordeur te blijven zitten. De hele nacht lang. De enige plek waar ze zich geborgen voelde was in boeken. Daarin kon ze vluchten, ze zag een boek als een thuis, de kaft waren de muren. Hier was ze veilig.

Die liefde voor boeken heeft ervoor gezorgd dat ze literatuur ging studeren. En niet lang daarna schreef ze ook een boek: Oranges are not the only fruit. Een wereldhit, en verfilmd ook nog eens.

Maar die erkenning bracht haar geen echt geluk. Enkele jaren geleden probeerde ze dan ook zelfmoord te plegen door haar in de garage op te sluiten en de motor te laten draaien. Maar wat ze niet wist, is dat ze ook haar kat had opgesloten in de garage. Het beest begon haar te krabben in het gezicht en dat heeft ervoor gezorgd dat ze haar zelfmoordpoging staakte.

Een heftig boek dus, maar zo verdomd goed geschreven. Vernieuwend ook. Eentje waarbij haar liefde voor literatuur, haar zoektocht naar haar echte moeder, haar onzekerheden, met grote precisie beschreven zijn.

Topwerk.

dinsdag 20 december 2011

Ziel for life.

Ziel for life


;-)


PS: Ik heb het op dit moment verschrikkeluuuuuuk druk en er schiet amper tijd over om te slapen, laat staan om te bloggen. Mijn excuus hiervoor.

maandag 19 december 2011

Caukebruut van mijn grootmoeder zaliger...

Allez 't is te zeggen. Mijn grootmoeder was echt geroemd voor haar koekebrood, ook gekend als melkbrood. Zij was een echte broodbakster, taarten en zo was niet haar ding. Ik heb jammer genoeg dat talent van mijn grootmoeder gemist, want brood lukt bij mij maar 1 op de 2 keer. Ach, je kan niet alles hebben in het leven hé.


koekebrood


Ik zie het nog zo voor mij. Mijn grootmoeder nam haar (in mijn ogen toch) gigantisch groot brood tegen de borst, maakte met haar mes een kruisje op de onderkant om het te zegenen en begon dan te snijden. Kaarsrechte sneden van een halve centimeter dik. Ik zat meestal ondertussen de koffie te malen in een oude koffiemolen. En die koffie die werkt gemaakt met halve lepel chichorei. Zo was dat in die tijd. Mooie herinneringen.


Maar dat brood dus. Awel 't is bij mij niet zo goed gelukt. Het viel gewoon uiteen en ook de smaak zat niet 100% goed. Heb nochtans het recept van Bloch tot op de letter gevolgd. Jammer genoeg heb ik niet het recept van mijn grootmoeder. Dat heeft ze jammer genoeg niet achter gelaten.


Maar ik geef het toch maar mee:

200 g bloem
80 g verse lauwe melk (geen UHT - en gram dus geen ml)
35 g ei
20 g verse gist
20 g suiker
4 g zout
40 g ongezouten zachte boter
1 losgeklopt ei
1 ingevette vorm van 1L inhoud

Verkruimel de gist in een grote kom, doe er de melk en de eieren bij en roer de gist glad. Nu mag er de bloem, suiker en zout bij. Voeg de boter toe en meng tot een egaal deeg. Leg het deeg op een werkblad (of doe in de keukenrobot) en kneed vrij lang tot het deeg goed kan worden bewerkt.
Laat 10 minuutjes rusten en bol het deeg op.
Laat nog eens 20 minuutjes rijzen en vorm het deeg lang of rond.
Laat een half uur in de bakvorm rijzen.
Bestrijk het melkbrood met het losgeklopt ei en laat nog eens 45 minuutjes rijzen.

Bak 25-30 minuten in een voorverwarmde oven op 190° en verlaag de temperatuur naar 185°.

't Was eetbaar :-).

zondag 18 december 2011

Carnage, claustrofobische film met een open einde.

Ik heb het nogal voor films waarin weinig gebeurt maar toch van alles aan de hand is. Zo'n films waarbij je zelf nog een hele boel moet/mag invullen. Laat maar komen, denk ik dan. Carnage is er ook zo eentje. En met twee grootse madammen in absolute topvorm. Kate Winslet en Jodie Foster zijn werkelijk verbluffend in deze film.





Het verhaal speelt zich af in één appartement, waar 2 koppels elkaar voor het eerst ontmoeten. Hun zonen hebben gevochten en een van de twee kinderen heeft tijdens het gevecht twee snijtanden verloren. De bedoeling van de bijeenkomst is/was dat de beide ouderparen dit uitpraten. Maar naar mate het gesprek vordert, komt er steeds meer bovendrijven. En beginnen er maskers af te vallen. Meer nog, hoe dieper ze in discussie gaan, hoe kinderachtiger ze zelf worden. Heerlijk.

De film Carnage van Roman Polanski is een soort mix tussen Rope (Hitchcock) en Who's afraid of Virginia Woolf (Richard Burton en Liz Taylor). Alles speelt zich af in één ruimte en met slechts 4 acteurs. Het doet heel toneelmatig aan, wat ook normaal is want het was oorspronkelijk een toneelstuk.

Ik heb bij momenten echt hardop zitten lachen en het was een plezier om deze rasacteurs aan het werk te zien. Jodie Foster speelt de politiek correcte en lichtjes neurotische moeder op een magistrale manier en Kate Winslet is dan weer de zogezegd classy dame, maar dan ook weer niet. De echtgenoot van Kate Winslet (Christoph Waltz - Inglorious Bastards) speelt een druk bezette advocaat die zijn gsm liever ziet dan zijn gezin. En dat laatste levert heel wat grappige momenten op.

Het is echt genieten van al dit schaamteloos voyeurisme. Ik weet dat deze film nogal gemengde kritieken heeft gehad, en zelfs in de filmzaal was niet iedereen mee. Je houdt ervan of je haat het gewoon. Er is geen middenweg. En zeker met zo'n open einde.

Fijn hoor.

Hemelse ovengebakken tongskes met venkel en citroen

Zooooooooooooooo lekker. Echt niet te doen. 't Is weeral eens een gerecht gebaseerd op een recept van Ravinder Boghal en haar fameus fabuleus kookboek "Spatels en Stiletto's". Zoals gewoonlijk is het een explosie van smaken, maar rap klaar en echt makkelijk. Subliem gewoon.


heaven


Wat heb je nodig voor 2 personen?

4 sliptongen
1 venkel
1 citroen
2 kl suiker
3 el olijfolie
2 takjes kerstomaten
1 el venkelzaadjes
2 el kappertjes met steeltjes
2 teentjes look (in plakjes gesneden)
peper en zout


Verwarm de oven voor op 200°.

Zet een gewone braadpan op het vuur (niet anti-kleef) en doe er 1 el olijfolie in. Snij het groen van de venkel en snij de venkel in 8 partjes. Snij ook de citroen in 8 partjes. Leg de venkel en de citroen in de braadpan en bestrooi met de suiker. Bak tot alles aan 1 kant mooi bruin ziet en draai dan alles om, bak ook hier tot alles bruin ziet.

Neem een braadslee en doe hierin de rest van de olie. Leg er de sliptongskes in en kruid met peper en zout. Doe er al de tomaatjes bij, de venkelzaakdjes, look en kappertjes. Verdeel hierover de venkel en de citroen en zet de schotel in de oven.

Laat bakken gedurende 15 minuutjes.

En da's alles. Maar 't is zo hemels. Hmmmmmmmmm....

vrijdag 16 december 2011

Jacques Bloch, de bekende Gentse patissier.

Zo luidt de titel van het bakboek, samengesteld door Stefan Elias - een oud medewerker van de gerenommeerde bakker uit de Veldstraat in Gent.


cookbook review Bloch


Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch wel wat getwijfeld heb om dit boek te kopen. Ik heb het nogal voor mooi gebonden boeken met een harde kaft... maar da's eigenlijk een behoorlijk foute manier om een bakboek te kiezen. Ik vond 19,90 € nogal veel voor zo'n klein boekje. Daarom heb ik echt de tijd genomen om het boekje eens goed te bekijken, en het zag er allemaal toch relatief simpel uit.

Bovendien staan er heel wat recepten in waarvoor Bloch echt geroemd was zoals zijn pain à la grècque, Gentse mastellen of zijn appelbollen. Heel veel broodrecepten vind je erin terug, maar ook taarten, koekjes en zelfs pizza's (maar dan de vervlaamste versie). En wat ik vooral apprecieer is dat het geen recepten zijn die je overal in andere bakboeken vindt.

cookbook review Bloch inside

Je voelt echt dat het boek gemaakt is door een bakker die houdt van zijn stiel. En ik kan daar alleen maar blij om zijn. Ik heb er al de koekjes met kriekjes uit gemaakt en dat was echt heel simpel om te doen. Mijn volgend project is het pain à la grècque, want daar ben ik toch benieuwd naar.

Wat ook leuk is aan het boekje dat er veel aandacht is voor de historie van de zaak zelf. Over de oprichters, het interieur, de sluiting... is wel eens leuk om te lezen. Ook vind je her en der tips en tricks om je ingrediënten te kiezen of hoe je moet werken.

Heb best wel veel bijgeleerd met dit boekje, en ik ben dan ook blij dat ik het heb. Ik zal het koesteren, net als mijn herinneringen. En achteraf bekeken, is zo'n klein boekje een pak handiger dan een groot, mooi uitgegeven boek.

Het enige nadeel aan dit boekje is dat het slechts op bepaalde plaatsen verkrijgbaar is (in Vlaams-Brabant dan toch). Ik heb het gevonden in de Fnac...

Echte must voor iedereen die houdt van bakken, of je nu Bloch gekend hebt of niet.

donderdag 15 december 2011

Koekjes bloggen van Bloch...

De Gentenaars onder ons, weten meteen over wie ik het heb als ik naam "Bloch" laat vallen. Bloch was lang een gerenommeerde patisserie in de Veldstraat. Het was daar bijna altijd tot buiten aanschuiven. Gesneden brood kon je daar niet krijgen, want dat bewaarde minder lang... en dan zouden de wachtrijen nog langer geweest zijn. Er was daar ook een cafetaria waar je heerlijke appelbollen kon krijgen en ander lekkers. Maar helaas heeft het een aantal jaren geleden zijn deuren gesloten. Gelukkig zijn z'n recepten bewaard gebleven. Meer zelfs, er is zelfs een heus boek uit. Dat bespreek ik hier binnenkort op de blog.

Het recept voor deze koekjes komen dus van Bloch. 't Is echt heel gemakkelijk om te maken, het enige wat je moet kunnen is precies afwegen. Tot op de gram dus.


cherry cookies


Wat heb je nodig voor 30 stuks ?

55 g boter op kamertemperatuur, zacht dus maar niet gesmolten
65 g bloemsuiker
45 g ei
100 g bloem
1/4 vanillestok
1 snufje zout
9 gekonfijte kersen (bij Aveve)

Snij het stukje vanillestok middendoor en haal er met een scherp mes het merg uit. Doe het merg bij de boter samen met de bloemsuiker en het snufje zout. Klop hevig tot de boter de suiker opgenomen heeft. Het kan zijn dat het nog wat droog is, maar dat geeft niet. Doe er nu het ei bij en meng goed. Nu mag er de bloem bij. Meng goed, maar kneed niet! Het deeg mag vrij ruw zijn.

Doe het deeg in een spuitzak en spuit op een met boterpapier beklede bakplaat de koekjes. Hou zo'n 4 cm ruimte tussen de koekjes. De hoopjes mogen zo groot zijn als een dikke verse kers. Heb je geen spuitzak? Geen probleem, met een lepeltje gaat het even goed.

Snij de kersen in vier en druk ze op het koekjes deeg.

Bak gedurende 12 minuutjes in een voorverwarmde oven op 180°.

Je ziet het, moeilijk is het niet.

dinsdag 13 december 2011

Een blaffend konijn in Museum M.

Zolang mijn kop nog vol snot zit, ik als een overenthousiaste zeeleeuw klink, en mijn eten naar karton proeft, kan ik maar moeilijk nieuwe receptjes bloggen, denk ik zo. Tenzij je graag karton eet natuurlijk, maar ik betwijfel het. Of het zou met een goei sauske moeten zijn, maar aangezien dat laatste mij weinig zegt, is het hier nog steeds kinneklop. Qua receptjes dus.

Wat ik wel gedaan heb, is een zondagnamiddag vertoeft in Museum M in Leuven. Ik kom daar regelmatig, 't is dan ook het enige museum dichtbij. Het suikermuseum in Tienen niet meegerekend, want daar kom ik niet echt aan mijn trekken. Suiker is om in taarten te doen, niet om naar te kijken.

Museum M dus. Mijn hoofddoel was een overzichtstentoonstelling van Dirk Braeckman, een van de weinige Belgische kunstfotografen. Ik was blij verrast. Ik kende zijn werk eigenlijk niet, maar 't sprak mij enorm aan. Heel donker, heel apart. Mooi. Echt.


Museum M, Leuven



Maar er was eigenlijk veel meer te ontdekken. Er was een expositie met een soort staketsels, ik weet eerlijk gezegd niet meer van wie, maar dat was minder mijn ding.


museum m


Wat ook zeker de moeite waard was, was de overzichtstentoonstelling van striptekenaar Charles Burns. Ik ben geen liefhebber van strips, nooit geweest - zelfs als kind niet, maar toch vond ik zijn grafische, absurde stijl echt wel de moeite. Was een leuke ontdekking.

Wat ik ook heel geestig vond waren de video-installaties van Mika Rottenburg. Heel tof om te zien, en een aparte opstelling ook. Zeer fijn.

Ik wou, is een expositie voor jong en oud. Prachtige portretten van Ingrid Godon gecombineerd met teksten van Toon Tellegen. Knap.

Trouwens, toen ik naar buiten keek, zag ik een soort Magritte-achtig tafereeltje dat ik moest vastleggen. En hier bloggen dus.

Museum M

Hopelijk binnenkort weer receptjes. Nog eventjes geduld...

zondag 11 december 2011

zaterdag 10 december 2011

Vivian Maier, een wonderbaarlijk verhaal.

Dit is een verhaal dat ik hier al langer had willen vertellen, maar ik kwam er gewoon niet toe. Het is zo'n typisch "ontdek de kunstenaar na zijn/haar dood" verhaal. Toen John Maloof, een gast die in Chicago woont een doos kocht met fotonegatieven, wist hij al vrij snel dat hij de foto's in handen had van een begenadigd fotograaf. Het waren foto's van de totaal onbekende Vivian Maier.


Photobucket



Vivian Maier heeft voor het overgrote gedeelte van haar leven gewerkt als nanny voor rijke families in Chicago en New York. Tijdens haar vrije dag trok ze, gewapend met een rolleiflex camera, door de straten op zoek naar bijzondere taferelen. Dat ze een uitzonderlijke gave had om de dingen met een ander oog te bekijken, staat buiten kijf.


Photobucket


Vivian Maier heeft altijd bewust in het grote onbekende geleefd. Ze heeft nooit haar foto's ook maar aan iemand getoond. Ze leefde volledig op zichzelf en had enkel contact met de kinderen die ze met veel liefde heeft opgevoed. Toen Vivian op latere leeftijd aan lager wal geraakte, hebben diezelfde kinderen ervoor gezorgd dat ze niets tekort kwam.


Photobucket


Toen John Maloof eindelijk haar naam tussen de vele negatieven vond, ging hij onmiddellijk op zoek naar haar en vond op het internet een overlijdensbericht. Je was net 3 dagen daarvoor gestorven. Ze heeft nooit de terechte hype rond haar persoon meegemaakt, en da's waarschijnlijk maar goed zo.


Photobucket


Ik ben alvast een heel grote fan van haar werk. Hieronder vind je een korte reportage over haar leven en haar werk. Echt het bekijken waard. En die John Maloof, da's nen ok kerel als je het mij vraagt.




En hier vind je haar officiële website. Ga het zeker eens bekijken. 't Is de moeite.

vrijdag 9 december 2011

Meesterlijk Mastercab

Je moet al een redelijk fervent luisteraar zijn van Studio Brussel om de tweekoppige Belgische band Mastercab te kennen. Nochtans mogen ze voor mijn part gerust meer gedraaid worden want hun muziek is echt wel vrij uniek.


review mastercab


Mastercab valt niet zomaar in een hokje te duwen, toch niet qua genre, maar wel eerder qua sfeer. Het voelt een beetje bevreemdend maar toch vertrouwd aan. Het is de ideale muziek wanneer je 's avonds laat, alleen op de autosnelweg zit en naar huis rijdt. Zacht, maar toch doordringend. Ik vind het alvast een fijne plaat. Zo eentje waar je bij elke luisterbeurt weer iets nieuws ontdekt. En dat komt niet zo vaak meer voor. Liedjes als Home, June, Concorde en Harbor, kruipen stiekem onder je huid en ze laten je niet meer los. Fijn zo.





Trouwens, de foto's op de CD zelf zijn gemaakt door de hier eerder besproken Veronika Pot. En het mag worden gezegd, de foto's passen perfect bij de opzet van de plaat.

Echt de moeite waard om te ontdekken dus. Je kan de cd trouwens beluisteren via spotify.

donderdag 8 december 2011

Truffelsoesjes waaraan niemand kan weerstaan

En vooral je heupen niet want hier zitten wel honderdmiljoen calorieën in. Maar 't is zo ongelooflijk lekker. Onweerstaanbaar. Zonder overdrijven. Het enige nadeel is, er kruipt heel veel tijd in. Maar je hebt wel 40 soesjes ongeveer en die bewaren 4 à 5 dagen in de koelkast (wel in een tupperware potjes steken, want anders droogt het soesdeeg teveel uit)...



soesjes


Hoe maak je ze?

30 cl water
1 snufje zout
150 g boter
150 g bloem
6 eitjes


Doe het water samen met de boter en het zout in een steelpannetje. Roer met een houten lepel tot de boter helemaal gesmolten is. Laat eventjes koken en doe er dan in één keer de bloem bij. Roer goed tot het deeg helemaal een bal geworden is.

Haal van het vuur en doe het deeg in een koude kom. Roer er met een garde (klopper) één voor een de eieren door. Roer heftig gedurende minstens 5 minuutjes. (wel een zwaar werkje)

Nu mag je het beslag in een spuitzak doen of verdelen met een lepel. Leg boterpapier op een ovenplaat en schep of spuit een balletje deeg op het boterpapier (niet groter dan een pingpongballetje). Zorg dat je genoeg plaats vrijlaat want ze worden minstens 3x zo groot.

Laat ze 20-25 minuutjes bakken in een voorverwarmde oven op 220°. Trek tijdens het bakproces de oven NIET open. Want dan heb je pannekoekjes.

Laat ze afkoelen op een rek.


Hoe maak je de vulling?

375 GRAM melk
225 g suiker
2 vanillestokjes

25 g suiker
4 eierdooiers
125 GRAM room
40 g vanillepuddingpoeder
480 g boter op kamertemperatuur
250 g gesmolten zwarte chocolade

Snij de vanillestokjes doormidden en haal er met een mesje het merg uit, doe dit samen met de stokjes in de melk. Breng de melk, suiker en vanille aan de kook. Klop ondertussen de suiker met de room, eidooiers en crèmepoeder op. Haal de vanillestokjes uit de melk en giet wat kokende melk op bij de koude massa. Roer goed. Giet nu deze massa bij de rest van de melk, zet opnieuw op het vuur en breng al kloppend de pudding terug aan de kook. Blijf roeren tot je een dikke banketbakkersroom hebt. Haal de pudding onmiddellijk van het vuur en giet in een koude kom. Dek de banketbakkersroom af met plastiekfolie en laat volledig afkoelen in de koelkast.

Doe de zachte boter (géén gesmolten boter gebruiken!!!) in een kom en klop deze romig met een elektrische klopper of met een keukenrobot (deze laatste kan deze job het beste aan). Voeg er lepel na lepel de KOUDE banketbakkersroom aan toe. Wacht telkens tot de room volledig is opgenomen vooraleer je er een volgende lepel aan toevoegt. Voeg er daarna langzaam de gesmolten chocolade aan toe.

Doe de vulling een in spuitzak met een fijne punt.


Maak een gaatje in de bodem van de soesjes, druk daarin met de punt van je spuitzak je en vul zo het soesje. Dat gaat perfect, want de soesjes zijn hol vanbinnen. Je neemt gewoon de soes in je ene hand, en je spuit met je andere hand. Op deze manier voel je ook meteen als er genoeg vulling in de soes zit.

Zoals je hier ziet:


Photobucket

(foto is niet van mij)

Een andere methode is de soesjes doormidden snijden en ze vullen met een lepel.

De chocoladetopping

500 g gesmolten zwarte chocolade

En dan de chocoladecoating. Hiervoor heb je een koud marmeren of granieten werkvlak nodig. Smelt de chocolade au-bain-marie. Giet de helft van de chocolade op het werkvlak en bewerk (tableer) het met twee spatels tot de chocolade koud aanvoelt. Voeg deze chocolade bij de rest, roer goed en wacht tot deze een temp. van 32° heeft bereikt. Ik heb dit niet gemeten omdat ik geen speciale thermometer hiervoor heb.

Ik denk dat het gewoon ook met gesmolten chocolade gaat, maar dan ziet die er wel veel doffer uit. Maar 't is veel minder werk natuurlijk.


Je dopt gewoon de soesjes in de chocolade en laat ze afkoelen op een rek. Bewaar ze daarna in de frigo.


Veel werk, ik weet het. Maar wel de moeite waard.

woensdag 7 december 2011

Poepsimpele quiche met mosselen

Eenvoudige dingen zijn meestal ook nog eens de lekkerste. Daarom deze supersimpele quiche. Veel werk heb je er echt niet aan, maar 't moet wel 45 minuutjes in de oven. Maar kom, we gaan niet klagen, er moet eten op tafel komen. 't Is dus een quiche met mosselen en prei. En da's echt smakelijk!



quiche

Wat heb je nodig?

1 rol kant-en-klaar bladerdeeg
150 g gruyèrekaas
3-400 g gekookte mosselen (je kan die zo kopen, wel niet die op zuur)
2 flinke stelen prei, in stukken gesneden
20 cl room
4 eieren
peper, zout en muskaatnoot

Kook de prei gedurende 3 minuutjes in gezouten water en laat daarna grondig uitlekken.

Vet een taartvorm met lage rand in met boter en leg hierin het bladerdeeg. Druk de randen grondig aan en doorprik de bodem veelvuldig met een vork. Snij het overtollige deeg weg.

Strooi de helft van de gruyère over het bladerdeeg.

Doe de eieren in een kom, samen met de room, peper, zout en muskaatnoot. Klop goed tot alle eieren mooi zijn opgenomen in de room. Nu mag er de prei bij en de gekookte mosselen. Meng goed en giet in de taartvorm. Verdeel er de rest van de gruyère over en bak gedurende 45 minuutjes in een voorverwarmde oven op 190°

Smaakt lekker af met een slaatje.


Smakelijk.

dinsdag 6 december 2011

Geroosterde auberginedip met granaatappel

Ik heb - weeral eens bij gebrek aan tijd - in een kookboek moeten snuisteren en ik heb dit keer bij Yotam Ottolenghi leentje buur gespeeld. Ik heb niet helemaal zijn recept gevolgd, maar kom. Ere wie ere toekomt. Deze dip is lekker met wat pitta, of als bijgerecht bij lam of vis.


roasted eggplant dip with pomegranate


Wat heb je nodig?

2-3 aubergines
70 g tahinpasta (bij de verse pesto en zo)
4 el water
2 kl honing
2 teentjes look geperst
3 el fijngehakte peterselie
1/2 chilipepertje (fijngehakt)
1 komkommer (geschild, ontpit en in stukken gesneden)
100 g kerstomaatjes
sap van 1/2 citroen
pitjes van 1/2 granaatappel
zout en peper
olijfolie


Rooster de aubergines boven de vlam van een gasvuur (15 minuutjes) of doe het zoals ik, onder de grill, gedurende 1 uur tot de aubergines volledig zwart geblakerd zijn of ineengezakt. Je moet ze wel eerst doorprikken vooraleer ze ze onder de grill legt, want dat durft anders te ontploffen.

Laat de aubergines afkoelen, snij ze door en schep er het vruchtvlees uit (zorg dat er geen schil bijzit). Laat het vruchtvlees gedurende een halfuurtje uitlekken in een vergiet.

Hak het vruchtvlees grof, doe in een vrij grote kom, roer er de peterselie, tahin, citroensap, water, look, honing, komkommer en chili onder. Snij de kerstomaatjes in twee, haal er de pitjes uit en roer ook onder de auberginedip.

Besprenkel de dip met de granaatappelpitjes en een straaltje olijfolie. Echt lekker jom!

Smakelijk!

maandag 5 december 2011

We have a winner!!!

Er is zonet een winnares uit de rode toverhoed gehaald...

Photobucket

En het is Bea V. geworden uit de West-Vlaanders...


Photobucket


Veel plezier met het boek "De Nederlandse Maagd" van Marente De Moor!

Zoetzoutige ajuintaartjes

Ik heb dit weekend - weeral eens - niet zoveel tijd gehad om te koken. Het is voor mijn werk nog steeds héél erg druk. Maar je hoort mij niet klagen hoor. Ik doe het gewoon supergraag. Daarom heb ik nog eens uit een kookboek gekookt. Dit keer ging Donna Hay's Seizoenskookboek voor de bijl. Of toch haar ajuintaartjes met olijfjes en ansjovis. De vegetalriërs onder ons, kunnen gerust de ansjovis laten vallen, 't blijft even lekker.


onion tarts

Wat heb je allemaal nodig (voor 2)?

3 el olijfolie
1 kg ajuinen gepeld en in ringen gesneden
125 ml sherry azijn (Xérès azijn)
100 g donkerbruine suiker
zeezout en peper
4 velletjes kant-en-klaar bladerdeeg (10x10 cm)
6 kalamata olijven (ontpit, in stukken gesneden)
12 ansjovisfilets uit blik (optioneel)
12 takjes tijm
1 eierdooier losgeklopt

Verwarm de oven voor op 200°c

Bak de ajuin in een grote pan in de olijfolie gedurende 20 minuutjes tot de ajuin goudbruin ziet en gaar is. Voeg de azijn, suiker, peper en zout toe en laat 5 minuten inkoken tot je een donkerbruine stroop bekomt.

Leg de bladerdeeg plakjes op een met boterpapier beklede bakplaat. Leg in het midden de gebakken ajuin maar blijf 1 cm van de uiteinden. Verdeel op de ajuinen de olijven, tijm en evt. de ansjovis. Bestrijk de uiteinden van het bladerdeeg met de eierdooier.

Zet de plaat in de oven en bak de taartjes 12 - 15 minuutjes tot ze goudgeel zien.

Lekker met een slaatje.

Smakelijk!


PS: de winnaar van de give away wordt vanavond bekendgemaakt. Even geduld dus.

zaterdag 3 december 2011

Photo-copy bestaat 1 jaar en geeft een boek cadeau!

't Is ongelooflijk hoe snel een jaar kan voorbijvliegen. Op zaterdag 4 december 2010 heb ik mijn eerste berichtje op jullie losgelaten en nu zijn we al 509 berichten, 240.000 bezoekjes en 249 250 volgers verder.

Ik ben met deze blog begonnen als een soort van revalidatietherapie. Na mijn rugletsel was koken en fotograferen een van de eerste dingen die ik kon. Het was eigenlijk nooit mijn bedoeling om er een "foodblog" van te maken, anders had ik wel een andere naam gekozen. Maar ja, 't was - zeker in het begin - het enige waarover ik kon bloggen.

Het rugletsel is er nog steeds, de pijn ook, maar ik kan er steeds beter mee om. Ik heb geleerd om mij te focussen op de miljoenen dingen die ik wel nog kan in plaats van te zitten kniezen over de tientallen dingen die ik niet meer kan. We moeten vooruit, of we dat nu willen of niet. En dan kunnen we er maar beter het beste van maken. En wie weet, ontdek je wel talenten waarvan je niet eens wist dat je ze had. Zoals fotografie bijvoorbeeld.


Maar kom, genoeg gezaagd, 't is tijd om jullie gelukkig te maken. Allez, toch één lezer. Ik heb namelijk een leuke give-away.


give away


Ik geef het boek "De Nederlandse Maagd" van Marente De Moor weg. 't Schijnt een heel goed boek te zijn, want het heeft de Ako Literatuurprijs gewonnen.

Dit is wat er op de achterflap te lezen staat:

Zomer 1936. Janna, een jonge Nederlandse schermster, wordt door haar vader op de trein gezet om in de leer te gaan bij zijn oude vriend, maître Egon von Bötticher. Egon, een huzaar die gewond en verbitterd is teruggekeerd uit de Eerste Wereldoorlog, slijt zijn dagen op een verlaten landgoed bij Aken. Hier geeft hij les aan twee beeldschone tweelingbroers en organiseert hij bloedige duels voor studenten. Binnen de poorten van deze eigenaardige wereld gaat Janna, geïntrigeerd door haar ontoeschietelijke maître, op zoek naar antwoorden. Wat is er tussen hem en haar vader voorgevallen, en wie moet de rekening vereffenen? Gaandeweg dringt de buitenwereld het leven op het landgoed binnen en komt het tot een dramatische ontknoping.

Wil je het boek? Stuur mij een mailtje (ann.help@telenet.be) met vermelding "boek" en jouw adres. Je kan deelnemen tot morgen 4 december 2011, 12u middernacht. Maandag 5 december wordt de winnaar aangeduid. Helaas kunnen om budgettaire redenen enkel mensen deelnemen die in België wonen.

Veel succes en bedankt om mij af en toe een bezoekje te brengen op deze blog!


Ann a.k.a. Photo-copy

vrijdag 2 december 2011

Logboek van een onbarmhartig jaar - Connie Palmen

Ik vind het heel moeilijk om dit boek te bespreken. Ik weet niet goed hoe er aan te beginnen, eerlijk gezegd. Ik heb veel recensies gelezen over 'Logboek van een onbarmhartig jaar' en mja, je krijgt er vaak het gevoel bij dat ze zelf een literair stukje willen schrijven (liefst zo hoogdravend mogelijk) in plaats van het boek zelf te beschrijven. Misschien omdat het een onmogelijke opdracht is? En laat dat nu eens een heel mooi compliment zijn. Een boek schrijven dat niet te omschrijven valt.


logboek van een onbarmhartig jaar


Maar laten we misschien beginnen bij het begin. Dit is het tweede "rouwboek" van Conny Palmen. Na machtig mooie I.M. over haar overleden liefde Ischa Meier is er nu "Logboek van een onbarmhartig jaar". Opnieuw is Connie Palmen weduwe geworden. Haar grote liefde Hans Van Mierlo is overleden en 48 dagen na zijn dood begint ze haar gedachten, haar handelingen, haar pijn, haar verwerkingsproces op te schrijven. Ongegeneerd.

Dit is geen dagboek in de klassieke zin van het woord, maar eerder een verslag van haar leven na Van Mierlo. Het is duidelijk dat ze haar man niet alleen geestelijk maar ook fysiek heel erg mist. En dat uit zich in de meest prachtige zinnen.

Want hoe erg het ook klinkt, een schrijver is op z'n best als hij of zij afziet. Boeken die geschreven worden vanuit een zekere woede, pijn, verdriet zijn vaak veel intenser dan wanneer de schrijver gelukkig is.

Ik weet het, het is heel erg cru wat ik zeg. Maar verdorie, wat een mooi logboek zeg. Ik heb nog nooit zoveel onderlijnd in een boek. Wat een straffe schrijver is Connie Palmen toch geworden.

Word je verdrietig van dit boek? Neen, echt niet. Het toont alleen maar hoe mooi liefde kan zijn. En da's nooit een triestige of kleffe boodschap.


Prachtig gewoon.

donderdag 1 december 2011

Speedy Gonzales vol-au-vent

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaa 't is druk zenne de laatste tijd. En dat is ook voor mij toch efkes aanpassen. Maar kom, 't is avond, we hebben honger en een mens moet eten nietwaar. Vandaar de speedy vol-au-vent. Op een dikke 15 minuutjes is 'm klaar, en 't is nog lekker ook begot! Die philadelphia is een folieke van 't laatste moment toen ik merkte dat ik geen lightroom meer had. En eigenlijk was dit nog beter.


speedy vol-au-vent


Wat heb je allemaal nodig?

2 kipfilets (in blokjes gesneden)
200 g witte champignons (in plakjes gesneden)
150 g gehakt (in balletjes gerold)
1 klontje boter
1/2 bouillonblokje (kip)
1 kl tijm
1/3 kl muskaatnoot
1/2 citroen (sap)
1 flinke eetlepel philadelphia
8 el maïzena express (die korrels voor witte sauzen)
peper
2 el fijngehakte peterselie
Kant-en-klaar videekes

Bak de videekes volgens aanwijzingen op het pak.

Smelt de boter in een pan en doe er de champignons bij. Laat zo'n 5 minuutjes op een zacht vuurtje smoren (pan op het deksel), roer af en toe. Doe er de kip en de balletjes bij, overgiet met 400 ml water en ook het half bouillonblokje. Laat 10 minuutjes koken. Doe er de maïzena express bij en bind de saus. Nu mag er de tijm, muskaatnoot, citroensap en philadelphia in. Kruid eventueel nog bij met peper en roer er net voor het serveren de fijngehakte peterselie door.

Schep op de videekes en serveer.

Smakelijk!