Een blaffend konijn in Museum M.

Zolang mijn kop nog vol snot zit, ik als een overenthousiaste zeeleeuw klink, en mijn eten naar karton proeft, kan ik maar moeilijk nieuwe receptjes bloggen, denk ik zo. Tenzij je graag karton eet natuurlijk, maar ik betwijfel het. Of het zou met een goei sauske moeten zijn, maar aangezien dat laatste mij weinig zegt, is het hier nog steeds kinneklop. Qua receptjes dus.

Wat ik wel gedaan heb, is een zondagnamiddag vertoeft in Museum M in Leuven. Ik kom daar regelmatig, 't is dan ook het enige museum dichtbij. Het suikermuseum in Tienen niet meegerekend, want daar kom ik niet echt aan mijn trekken. Suiker is om in taarten te doen, niet om naar te kijken.

Museum M dus. Mijn hoofddoel was een overzichtstentoonstelling van Dirk Braeckman, een van de weinige Belgische kunstfotografen. Ik was blij verrast. Ik kende zijn werk eigenlijk niet, maar 't sprak mij enorm aan. Heel donker, heel apart. Mooi. Echt.






Maar er was eigenlijk veel meer te ontdekken. Er was een expositie met een soort staketsels, ik weet eerlijk gezegd niet meer van wie, maar dat was minder mijn ding.





Wat ook zeker de moeite waard was, was de overzichtstentoonstelling van striptekenaar Charles Burns. Ik ben geen liefhebber van strips, nooit geweest - zelfs als kind niet, maar toch vond ik zijn grafische, absurde stijl echt wel de moeite. Was een leuke ontdekking.

Wat ik ook heel geestig vond waren de video-installaties van Mika Rottenburg. Heel tof om te zien, en een aparte opstelling ook. Zeer fijn.

Ik wou, is een expositie voor jong en oud. Prachtige portretten van Ingrid Godon gecombineerd met teksten van Toon Tellegen. Knap.

Trouwens, toen ik naar buiten keek, zag ik een soort Magritte-achtig tafereeltje dat ik moest vastleggen. En hier bloggen dus.



Hopelijk binnenkort weer receptjes. Nog eventjes geduld...