vrijdag 2 december 2011

Logboek van een onbarmhartig jaar - Connie Palmen

Ik vind het heel moeilijk om dit boek te bespreken. Ik weet niet goed hoe er aan te beginnen, eerlijk gezegd. Ik heb veel recensies gelezen over 'Logboek van een onbarmhartig jaar' en mja, je krijgt er vaak het gevoel bij dat ze zelf een literair stukje willen schrijven (liefst zo hoogdravend mogelijk) in plaats van het boek zelf te beschrijven. Misschien omdat het een onmogelijke opdracht is? En laat dat nu eens een heel mooi compliment zijn. Een boek schrijven dat niet te omschrijven valt.


logboek van een onbarmhartig jaar


Maar laten we misschien beginnen bij het begin. Dit is het tweede "rouwboek" van Conny Palmen. Na machtig mooie I.M. over haar overleden liefde Ischa Meier is er nu "Logboek van een onbarmhartig jaar". Opnieuw is Connie Palmen weduwe geworden. Haar grote liefde Hans Van Mierlo is overleden en 48 dagen na zijn dood begint ze haar gedachten, haar handelingen, haar pijn, haar verwerkingsproces op te schrijven. Ongegeneerd.

Dit is geen dagboek in de klassieke zin van het woord, maar eerder een verslag van haar leven na Van Mierlo. Het is duidelijk dat ze haar man niet alleen geestelijk maar ook fysiek heel erg mist. En dat uit zich in de meest prachtige zinnen.

Want hoe erg het ook klinkt, een schrijver is op z'n best als hij of zij afziet. Boeken die geschreven worden vanuit een zekere woede, pijn, verdriet zijn vaak veel intenser dan wanneer de schrijver gelukkig is.

Ik weet het, het is heel erg cru wat ik zeg. Maar verdorie, wat een mooi logboek zeg. Ik heb nog nooit zoveel onderlijnd in een boek. Wat een straffe schrijver is Connie Palmen toch geworden.

Word je verdrietig van dit boek? Neen, echt niet. Het toont alleen maar hoe mooi liefde kan zijn. En da's nooit een triestige of kleffe boodschap.


Prachtig gewoon.

12 opmerkingen:

  1. Heb ik dat boek nu gisteren ook in mijn handen gehad se. Maar gekozen voor "Dagboek van een wetsdokter". En dat is zeker niet mis......

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hebt me overtuigd, komt op mijn verlanglijst!By the way: knap in beeld gebracht!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zag het liggen in de winkel en was al erg benieuwd! Ik heb ook erg genoten van I.M.Denk dat ik het boek voor mijn moeder ga kopen (mijn vader is ook overleden) dan ik het daarna zelf ook nog lezen. Zonde dat een boek maar één keer gelezen wordt en dan in de kast beland, niet waar?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ik heb nog niets gelezen van Connie Palmen (foei!), maar zal dat blijkbaar absoluut toch eens moeten doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ook niet Hilde...
    Onderlijn jij in je boeken Ann? :)
    Mooie bespreking, sober, maar dat doet het boek volgens mij des te meer eer aan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Awel, sedert ik meer tijd neem om te lezen, wel ja. Mooie zinsconstructies, of juist heel eenvoudige dingen, woorden die ik mooi vind... dat soort dingen wordt onderlijnd.

    Vroeger deed ik dat nooit. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. :)
    Ik moest vroeger (Germaanse) zo'n massa's bijhouden tijdens het lezen, dat ik dat een paar jaar niet meer wilde doen. Nu heb ik wel weer een schriftje waar ik mooie zinnen in overschrijf. Maar da's precies ook al weer lang geleden.
    Of ik lees de verkeerde boeken, of ik lees te snel vrees ik... Hm.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. De vriendschap, was het eerste boek dat ik van haar las, al jaren geleden. Ik ben ook fan en razend benieuwd naar haar nieuwe boek. Haar zinnen en woordspelingen zijn fenomenaal. Dank om me nog eens te herinnenen aan een dringende aankoop ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Palmen weet hoe ze haar wanhoop kan kanaliseren.
    Heb ook de afleveringen gezien waar zij te gast was in: DWDD en Eva Jinek op zondag.
    Jammer is, dat zij ook in deze publieke uitzendingen zichzelf zo centraal manifesteert.
    Voor mij doet dit juist afbreuk aan de presentatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mja, ik begrijp wat je bedoelt. Maar weet je, schrijvers weten zich vaak geen houding te geven voor de camera. Schrijven is een heel solitair vak, en dan moet je alleen maar rekening houden met jezelf. En eens je weer in het middelpunt van de belangstelling staat, dan wil je daar toch onbewust maximaal van genieten. Daarom komen schrijvers vaak heel (wereld)vreemd over op TV.

    BeantwoordenVerwijderen