Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn?

Het heeft hier een tijdje stil gelegen, ik weet het. 't Is echt extreem druk geweest. Dagen van 16 uur en meer waren geen uitzondering. Inclusief weekends. Maar kom, 't was ongelooflijk tof werk, dus ik voelde de vermoeidheid niet eens. Ik heb er echt intens van genoten.

Waar ik ook van genoten heb, is het nieuwe boek van Jeanette Winterson. Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn? Het is een hartverscheurend verslag geworden van de schrijfster haar leven.





Dat Jeanette Winterson geen gemakkelijke jeugd heeft gehad, wist ik al. Ze was een adoptiekind die dan ook nog eens het ongeluk had om bij een religieuze zottin terecht te komen. Een vrouw die de hele nacht aan het bakken was om toch maar niet bij haar man te moeten slapen. Waar er in elke kamer spreuken hingen met de fijne melding dat je naar de verdoemenis ging.

Een van de straffen die ze moest ondergaan was 's nachts voor de voordeur te blijven zitten. De hele nacht lang. De enige plek waar ze zich geborgen voelde was in boeken. Daarin kon ze vluchten, ze zag een boek als een thuis, de kaft waren de muren. Hier was ze veilig.

Die liefde voor boeken heeft ervoor gezorgd dat ze literatuur ging studeren. En niet lang daarna schreef ze ook een boek: Oranges are not the only fruit. Een wereldhit, en verfilmd ook nog eens.

Maar die erkenning bracht haar geen echt geluk. Enkele jaren geleden probeerde ze dan ook zelfmoord te plegen door haar in de garage op te sluiten en de motor te laten draaien. Maar wat ze niet wist, is dat ze ook haar kat had opgesloten in de garage. Het beest begon haar te krabben in het gezicht en dat heeft ervoor gezorgd dat ze haar zelfmoordpoging staakte.

Een heftig boek dus, maar zo verdomd goed geschreven. Vernieuwend ook. Eentje waarbij haar liefde voor literatuur, haar zoektocht naar haar echte moeder, haar onzekerheden, met grote precisie beschreven zijn.

Topwerk.