Tijdens het pizzafeestje op de eerste avond van mijn vakantie in Abruzzo had Peter voorgesteld om mee te komen naar het Festa della Pecora. Hij wou dat wij daar de voorbereidingen op de gevoelige plaat vastlegden.
Het enige probleem was, dat het een privé-feestje was van een zekere Massimo dus moest hij wel nog toestemming vragen. De dagen gingen voorbij en ik dacht het het wel niet meer zou doorgaan. Tot we op de vooravond van het feest toch een 'go' kregen.
Massimo nodigde al ruim 20 jaar elke eerste zaterdag van juli zijn oude studievrienden en kotgenoten uit om een eeuwenoude traditie te vieren. Het feest van het schaap. Als een herder merkte dat een oud schaap aan het einde van zijn krachten was, dan doodde hij het. Hij maakte het schoon, deed alles in een grote pot, samen met veel azijn en alles wat hij kon vinden van (vaak halfrotte) groenten en kruiden. Het bleef de hele dag sudderen en tegen dat de herder terug was van zijn lange dag, was het klaar.
Dat was het originele recept. Ondertussen hebben Massimo en zijn vrienden het recept wat gemoderniseerd en volledig op punt gesteld. Een van de redenen waarom schaap niet lekker ruikt als het klaargemaakt is, is omdat het niet goed werd schoongemaakt. Zo goed als alle vet moet weggesneden worden.
Daarna werd al het vlees in een grote pot gedaan en op het vuur gezet zodat het mooi kon dichtschroeien. Vervolgens werd het vlees onder water gezet en mocht het een uurtje koken om het resterende vet te laten smelten en de doordringende geur volledig weg te halen. Eens het water was afgegoten, konden ze verder gaan met het recept.
Er werden allerhande condimenti zoals zelfgekweekte ajuin, aardappelen, kolen, selder, wortel, wilde tijm, jeneverbessen aan toegevoegd. En wijn natuurlijk, veel wijn.
Terwijl het vlees stond te sudderen, stroomden steeds meer mensen toe. Iedereen had wel iets mee. Iemand had zelfs een heuse zelfgedroogde ham meegebracht. Zalig.
Een andere dame had een kaas (cacciocavallo) meegebracht die ze altijd in de meimaand maakte omdat dan de schapen de meeste kruiden aten en dus zeer smaakvolle melk voortbrachten. Die kaas werd dan 1 jaar onder de grond gerijpt. Het resultaat is een zoet-zoute kaas die elke pecorino doet verbleken. Wat een smaaksensatie!
Anderen hadden dan weer gebakken pasta mee, of slaatjes (er zat zelfs een berberse rijstschotel bij). Of wijn, of een vat bier...
In het plaatselijke brood wordt maar weinig zout (of vaak zelfs geen zoals bij de Toscanen) gebruikt. Dit heeft twee redenen, ten eerste omdat wat ze erop doen vaak al zout genoeg is en het dus een voor een perfect evenwicht zorgt. Anderzijds komt het door een oude belasting van de Paus. Die had een taks gevraagd op het zout dat in het brood gedaan werd. De plaatselijke bakkers zagen die extra taks niet zitten, en bakten gewoon brood zonder zout. Probleem opgelost.
Ondertussen was het schaap klaar en kon er gesmuld worden.
Het resultaat was een heerlijk smaakvolle stoofpot. Vol van smaak, zonder vieze geurtjes en perfect gegaard.
En die ham, die was gewoon op.
Morgen ga ik verder met het Festa della Pescara, maar dan eerder over de mensen zelf. Want ik heb daar heel wat mooie mensen mogen ontmoeten.
Ciao!
Ann
Het enige probleem was, dat het een privé-feestje was van een zekere Massimo dus moest hij wel nog toestemming vragen. De dagen gingen voorbij en ik dacht het het wel niet meer zou doorgaan. Tot we op de vooravond van het feest toch een 'go' kregen.
Massimo nodigde al ruim 20 jaar elke eerste zaterdag van juli zijn oude studievrienden en kotgenoten uit om een eeuwenoude traditie te vieren. Het feest van het schaap. Als een herder merkte dat een oud schaap aan het einde van zijn krachten was, dan doodde hij het. Hij maakte het schoon, deed alles in een grote pot, samen met veel azijn en alles wat hij kon vinden van (vaak halfrotte) groenten en kruiden. Het bleef de hele dag sudderen en tegen dat de herder terug was van zijn lange dag, was het klaar.
Dat was het originele recept. Ondertussen hebben Massimo en zijn vrienden het recept wat gemoderniseerd en volledig op punt gesteld. Een van de redenen waarom schaap niet lekker ruikt als het klaargemaakt is, is omdat het niet goed werd schoongemaakt. Zo goed als alle vet moet weggesneden worden.
Daarna werd al het vlees in een grote pot gedaan en op het vuur gezet zodat het mooi kon dichtschroeien. Vervolgens werd het vlees onder water gezet en mocht het een uurtje koken om het resterende vet te laten smelten en de doordringende geur volledig weg te halen. Eens het water was afgegoten, konden ze verder gaan met het recept.
Er werden allerhande condimenti zoals zelfgekweekte ajuin, aardappelen, kolen, selder, wortel, wilde tijm, jeneverbessen aan toegevoegd. En wijn natuurlijk, veel wijn.
Terwijl het vlees stond te sudderen, stroomden steeds meer mensen toe. Iedereen had wel iets mee. Iemand had zelfs een heuse zelfgedroogde ham meegebracht. Zalig.
Een andere dame had een kaas (cacciocavallo) meegebracht die ze altijd in de meimaand maakte omdat dan de schapen de meeste kruiden aten en dus zeer smaakvolle melk voortbrachten. Die kaas werd dan 1 jaar onder de grond gerijpt. Het resultaat is een zoet-zoute kaas die elke pecorino doet verbleken. Wat een smaaksensatie!
Anderen hadden dan weer gebakken pasta mee, of slaatjes (er zat zelfs een berberse rijstschotel bij). Of wijn, of een vat bier...
In het plaatselijke brood wordt maar weinig zout (of vaak zelfs geen zoals bij de Toscanen) gebruikt. Dit heeft twee redenen, ten eerste omdat wat ze erop doen vaak al zout genoeg is en het dus een voor een perfect evenwicht zorgt. Anderzijds komt het door een oude belasting van de Paus. Die had een taks gevraagd op het zout dat in het brood gedaan werd. De plaatselijke bakkers zagen die extra taks niet zitten, en bakten gewoon brood zonder zout. Probleem opgelost.
Ondertussen was het schaap klaar en kon er gesmuld worden.
Het resultaat was een heerlijk smaakvolle stoofpot. Vol van smaak, zonder vieze geurtjes en perfect gegaard.
En die ham, die was gewoon op.
Morgen ga ik verder met het Festa della Pescara, maar dan eerder over de mensen zelf. Want ik heb daar heel wat mooie mensen mogen ontmoeten.
Ciao!
Ann
WAUW!!
BeantwoordenVerwijderen