L'Aquila was tot 6 april 2009 het kloppende hart van Abruzzo. Je kan het heel goed vergelijken met Leuven. Qua grootte, aantal inwoners, bedrijvigheid én het was/is een universiteitsstad. Prachtige gebouwen, leuke gezellige straatjes, veel toffe winkeltjes, welig tierend toerisme. Leuven dus.
En dan die aardbeving. 305 (sommige bronnen spreken van 297) mensen lieten het leven, waarvan meer dan 50 studenten. Mijn vrienden raadden het me enerzijds af om L'Aquila te bezoeken, maar anderzijds vonden ze dat ik moest gaan.
Het eerste wat je in de hermetisch afgesloten stad ziet, zijn de Alpini. Een militaire divisie die instaat voor de bewaking van het zo goed als volledig verlaten L'Aquila.
Zij controleerden elk voertuig dat L'Aquila wou binnenrijden (voertuigen van bouwvakkers en de weinige inwoners). Enkel de hoofdstraat was open voor het publiek (een smallere versie van de Bondgenotenlaan).
Eigenlijk staan zo goed als alle huizen nog rechtop in L'Aquila, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Alle huizen staan bol, schots en scheef. Nu is alles, maar echt alles volledig gestut en dat geeft een op zijn zachtst gezegd een bevreemdend gevoel.
Als je in de stad rondloopt proef je vrijwel meteen het betonstof in je mond. Wat een verschrikking moet dat hier geweest zijn. Overal zijn ze wel aan het heropbouwen en het restaureren/renoveren, maar er is nog heel veel werk. Dat gaat zeker nog een jaar of 10 duren voor deze stad weer in zijn oude glorie is hersteld.
De (verborgen) armoede moet er dan ook groot zijn. Huis kwijt, alles kwijt. Je wilt het niet meemaken. Maar de Italianen zijn een fier volkje en het eerste winkeltje dat opnieuw openging was dan ook het meest gekende. "Fratelli Nurzia" is een begrip in Italië met zijn artisanale chocolade nougat.
Van de misschien wel duizend winkeltjes in de binnenstad zijn er misschien nu nog 10 open. Maximaal. Buiten L'Aquila hebben ze wel nieuwe winkelcentra gebouwd met de gebruikelijke H&M, Kruidvat, en andere brol. Bye bye authenticiteit.
Het erge is dat de beschikbare winkelruimtes in L'Aquila stad aan woekerprijzen worden aangeboden. Hallucinant eigenlijk. De winkeltjes die nu open zijn, zijn van handelaren die het pand al bezaten, anders is het niet mogelijk om opnieuw te beginnen.
De mensen zelf wonen nu in snel gebouwde woonkazernes net buiten de stad. Niet ideaal op lange termijn, denk ik.
Links op de foto zie je een 'voorstadje', rechts de noodwoningen.
Enfin, de Alpini waren vriendelijke gasten, da's ook al veel. En gelukkig zijn de fenomenale landschappen hetzelfde gebleven.
Ciao!
Ann
En dan die aardbeving. 305 (sommige bronnen spreken van 297) mensen lieten het leven, waarvan meer dan 50 studenten. Mijn vrienden raadden het me enerzijds af om L'Aquila te bezoeken, maar anderzijds vonden ze dat ik moest gaan.
Het eerste wat je in de hermetisch afgesloten stad ziet, zijn de Alpini. Een militaire divisie die instaat voor de bewaking van het zo goed als volledig verlaten L'Aquila.
Zij controleerden elk voertuig dat L'Aquila wou binnenrijden (voertuigen van bouwvakkers en de weinige inwoners). Enkel de hoofdstraat was open voor het publiek (een smallere versie van de Bondgenotenlaan).
Eigenlijk staan zo goed als alle huizen nog rechtop in L'Aquila, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Alle huizen staan bol, schots en scheef. Nu is alles, maar echt alles volledig gestut en dat geeft een op zijn zachtst gezegd een bevreemdend gevoel.
Als je in de stad rondloopt proef je vrijwel meteen het betonstof in je mond. Wat een verschrikking moet dat hier geweest zijn. Overal zijn ze wel aan het heropbouwen en het restaureren/renoveren, maar er is nog heel veel werk. Dat gaat zeker nog een jaar of 10 duren voor deze stad weer in zijn oude glorie is hersteld.
De (verborgen) armoede moet er dan ook groot zijn. Huis kwijt, alles kwijt. Je wilt het niet meemaken. Maar de Italianen zijn een fier volkje en het eerste winkeltje dat opnieuw openging was dan ook het meest gekende. "Fratelli Nurzia" is een begrip in Italië met zijn artisanale chocolade nougat.
Van de misschien wel duizend winkeltjes in de binnenstad zijn er misschien nu nog 10 open. Maximaal. Buiten L'Aquila hebben ze wel nieuwe winkelcentra gebouwd met de gebruikelijke H&M, Kruidvat, en andere brol. Bye bye authenticiteit.
Het erge is dat de beschikbare winkelruimtes in L'Aquila stad aan woekerprijzen worden aangeboden. Hallucinant eigenlijk. De winkeltjes die nu open zijn, zijn van handelaren die het pand al bezaten, anders is het niet mogelijk om opnieuw te beginnen.
De mensen zelf wonen nu in snel gebouwde woonkazernes net buiten de stad. Niet ideaal op lange termijn, denk ik.
Links op de foto zie je een 'voorstadje', rechts de noodwoningen.
Enfin, de Alpini waren vriendelijke gasten, da's ook al veel. En gelukkig zijn de fenomenale landschappen hetzelfde gebleven.
Ciao!
Ann
Amai, dat is om stil van te worden. Hopelijk komen ze er snel weer bovenop.
BeantwoordenVerwijderenTragedie, dat is inderdaad het juiste woord voor zoveel ellende!
BeantwoordenVerwijderenWat een vreemd gevoel moet dat gegeven hebben. Tragisch.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je toch gegaan bent. Als we interesse (blijven) tonen en de lokale economie steunen dan komt het daar op termijn (liever vandaag dan morgen, maar kom) beetje bij beetje wel in orde. Hopelijk kunnen ze daar nog komaf maken met die malafide winkelruimte-eigenaren.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk om met jou mee op reis te mogen gaan, zowel de mooie als dit triestige verhaal. In je woorden proef je hoe je ervan genoten hebt. (An)
BeantwoordenVerwijderenSlik. Dat wist ik helemaal niet. Zo erg!
BeantwoordenVerwijderenAmai, straf verhaal. Dat kruipt zonder twijfel onder je vel...
BeantwoordenVerwijderenDie aardbeving kwam volop in het nieuws, hoe het verder ging daar staan we niet bij stil. Bedankt om dit met ons te delen. Heel erg, inderdaad.
BeantwoordenVerwijderenWow, wat een gevolgen. Die krijgen we idd nu niet meer te horen of zien. Prachtig in beeld gebracht door onze reporter ter plaatse :)
BeantwoordenVerwijderen