Religie voor Atheïsten van Alain de Botton

Ik moet toegeven, ik kan moeilijk objectief zijn als het over Alain de Botton gaat. Ik ben gewoon fan. Ik heb al verschillende boeken van hem gelezen, en ik vind ze zeer onderhoudend en interessant. Statusangst, Architectuur van het Geluk... ik heb ze verslonden.

Voor de mensen die niet weten wie Alain de Botton is, hij is een hedendaagse filosoof die eindelijk eens op een niet academische toon spreekt. Je moet zijn teksten geen honderd keer lezen om te begrijpen waarover het nu echt gaat. Toegankelijk en vlot geschreven dus, en zo heb ik het graag.





Zijn laatste boek gaat over religie, en over het nut daarvan. En wat je zelf kan doen om het gemis van religie op te vangen. Hijzelf is overtuigd atheïst maar hij ziet wel in dat religies ook wel voordelen hebben. Voordelen die mensen vormen en maken tot wat ze zijn en die dus niet of nauwelijks toegankelijk zijn voor niet-gelovigen.

Hij zegt bijvoorbeeld dat religies ervan uitgaan dat ook volwassenen fouten maken, dat ze zich soms wel eens kinderachtig durven te gedragen. Religies houden daar rekening mee en schenken vergiffenis aan de hand van bijvoorbeeld een vastenperiode. In onze moderne vaak religieloze maatschappij moet een volwassen mens perfect zijn. Fouten maken is uit den boze en vergiffenis schenken al helemaal.

Het "er is niets" kan volgens, de Botton, behoorlijk deprimerend werken op de mens. En ik geef hem daar geen ongelijk in. Niet-gelovigen kunnen misschien wel een 'life changing' ervaring hebben door het lezen van een zinvol boek, maar hoelang draagt zoiets door? In sommige religies wordt er verwacht dat bepaalde teksten elk jaar opnieuw gelezen worden zodat hun effect niet verloren gaat.





De opzet van dit boek is dus eigenlijk om al het goede van verschillende religies over te nemen, zonder onderworpen te worden aan een of ander "geloof". Sommige oplossingen die hij aanreikt zijn op z'n zachtst gezegd utopisch, andere dan weer heel grappig gevonden. Maar ze zetten je wel aan het denken.

Het is duidelijk dat hij hier en daar wel de mosterd gehaald heeft bij Spinoza, een grote filosoof uit de 17de eeuw. Ook hij zag religie als eerder een manier om een mens te vormen, de bijbel was volgens Spinoza niet het woord van God, maar meer een leidraad voor een zinvol leven.

Nu ja, als je het over religie en zijn nut hebt, kom je al snel bij Spinoza terecht, dus verwonderlijk is dat niet.


Kortom, een aanrader dus.