Een boek dat je niet loslaat...

Margaux Fragoso is een van de nieuwste sterren aan de literatuurhemel. Tijger, Tijger is haar eerste boek en wat voor een.



Ik ben er echt niet goed van, en ik zit met een hoop vragen. Twijfels is misschien een beter woord.

Het boek gaat over haar jeugd en haar vijftien jaar durende relatie (vanaf haar zevende) met een ziekelijke pedofiel. Zeker in het begin van het boek vertelt ze heel secuur hoe hij op haar op jacht ging. En hoe hij haar wereld steeds kleiner en verstikkender maakte. Hoe haar ouders geen aandacht voor haar hadden (moeder had psychische problemen, vader was een alcoholicus en rokkenjager). En hoe Peter (de pedofiel van dienst) daar handig op inspeelde.

Tot daar geloofde ik het verhaal echt. Maar toen begon ze de seks wel heel expliciet te verwoorden. Terwijl dat helemaal niet nodig was, of toch niet ZO expliciet. En toen ze onder andere vertelde over het feit dat ze samen naar (gewone en gay) porno keken en dat ze de actrices als haar zusjes beschouwde. Heel vreemd allemaal. Ook het feit dat haar relatie duurde tot aan zijn dood en haar 22ste verjaardag. Is dat niet verschrikkelijk oud??? Ik weet het niet.

De man waarover het gaat, heeft wel degelijk bestaan. Maar ja, als er iemand een boek schrijft over haar (al dan niet gefantaseerde) relatie met die man, wie gaat dat tegenspreken? Die Peter zeker niet, want hij is allang dood.

Margaux Fragoso heeft voor ze aan dit boek begon, een cursus creatief schrijven gevolgd. En ze kan het wel, schrijven. Heel vlot zelfs. Maar misschien dacht ze, als ik wil opvallen moet ik echt wel met iets spectaculairs afkomen?

Wat er ook van zij, het is echt wel een goed boek. En het is misschien voor ouders wel een echte eye-opener. Als er door dit boek één kind gered wordt uit de handen van een ziekelijke pedofiel, dan is dat al goed. Of het verhaal in het boek nu waar is of niet.


Maar ik blijf twijfelen. Echt.