Lekker sappige amandel en sinaasappelcake zonder bloem!

Ik heb dit recept gevonden op mijn Nederlandse zustersite - die van Caroline Brouwer. Zo'n taart zonder bloem en boter sprak onmiddellijk mijn avontuurlijk zieltje aan. En 't mag worden gezegd, ik was aangenaam verrast.

Het recept begint een beetje vreemd want je moet 2 hele sinaasappelen koken en dan tot moes mixen met schil en al. Maar 't gaat perfect. Voor mensen met een glutenallergie is er ook goed nieuws: als je gebruik maakt van glutenvrij bakpoeder kun je ook van deze taart genieten.

Mijn taart ziet een beetje geler dan die van Caroline, maar da's omdat ik eitjes gebruik van mijn schoon madammen.





Wat draaien we daar allemaal in?

2 bio sinaasappelen
250 g amandelpoeder
250 g kristalsuiker
6 eieren
1 kl (glutenvrij) bakpoeder
2 el oranjebloesemwater


Schrob de sinaasappelen grondig schoon. Zet een kookpot op het vuur, doe er de sinaasappelen in en zet volledig onder water. Breng aan de kook en laat 90 minuten koken tot ze helemaal zacht zijn.

Vis er na anderhalf uur de sinaasappelen uit en laat een beetje afkoelen. Snij ze in vier en haal er alle pitjes uit. Ook het hoedje mag je wegsnijden. Doe alles in een foodprocessor en mix tot je een egale puree hebt.

Klop de eieren met de suiker tot je een dik, bleek beslag hebt (zeker 5 minuten kloppen). Vouw er voorzichtig het bakpoeder, het oranjebloesemwater en het amandelmeel onder. Als laatste mag er de sinaasappelpuree bij.

Vet een springvorm in van +/- 24 cm doorsnede en bekleed de bodem met boterpapier. Giet er het beslag in en zet in een voorverwarmde oven op 185 graden. Laat 50 à 60 minuutjes bakken tot de cake gaar is. Dit kan je controleren door er met een satéstokje in te prikken, als er geen deeg aanhangt, is de cake gaar.

Laat afkoelen en bestrooi met poedersuiker.

Smakelijk!


Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in de Bazielsaga...




't Gaat weer een pak minder met zijn oogje. Ik was deze week gaan wandelen in het park van Hélécine en plots sprong er een loslopende hond voor ons. Mijn hondjes (aan de leiband natuurlijk) vliegen daar naartoe maar worden tegengehouden door de leiband. Doordat ze zo hard trokken aan de leiband, werd de druk op zijn oog veel te groot wat weer een extra letsel heeft veroorzaakt. Brute pech.

Weer helemaal naar af dus. En zijn kansen op genezing zijn dan ook veel kleiner geworden. Gelukkig kunnen we rekenen op de hulp van Sabine Schoofs. Een oogarts (voor dieren) die er alles aandoet om zijn oogje te redden. Het jammere is dat hij zijn ras tegen heeft, was het een Duitse scheper, dan was hij allang genezen. Maar Bullekes die zijn extreem gevoelig aan de ogen. Veel te gevoelig.

En anders wordt het een ooglapje. Het zou hem nog staan ook.


Ziel de Zotte Zeerover. ;-)