't Is weer kermis in Leuven.

Ik vind er eigenlijk niets aan. Kermissen. 't Is nooit mijn ding geweest, zelfs niet als kind. Ik kreeg vroeger 200 frank mee om naar de kermis te gaan en ik had die netjes weer mee terug OF ik kocht er een boek mee. Maar nu dat ik af en toe eens met een kodak rondloop is mijn visie over kermissen toch wel wat bijgesteld. Je ziet daar nogal wat eigenlijk. Veel kleurtjes ook. Overgoten met een sausje van lawaai.











Oh ja, woordspelingen die zie je daar ook. Den Obama zal content zijn. Ik denk dat 'm toch iets anders in gedachte had.





En rare paarden met een hysterische lach, en een kraam met een naam waarbij ik hoop dat ze niet "trek eens aan mijne Willy" willen zeggen.





Er waren ook grijparmen, meisjesarmen en octopusarmen





En stoere meisjes... en jongens.





En hondjes die hetzelfde aanhebben als hun baasje.





Maar als je niet bij 't Wit madammeke iets gegeten hebt, ben je niet op de Leuvense kermis geweest.




Hmmm smoutebollen, of nen Brusselse wafel (de echte en niet die mottige die ze... in Brussel verkopen).





En ik weet niet waarom, maar 't is precies alsof de kermismensen alleen meisjes willen aanspreken, want bijna alles was in het roze, of toch een variant daarop.






Voor mij niet gelaten zenne. Ik doe toch nooit iets op.