Té is nooit goed.

Zeker bij mij niet. Teveel, te weinig, te snel, te hard... ik heb er vaak een handje van weg. En zo ook nu weer. Om maar meteen tot mijn verhaal te komen: ik was sedert mijn laatste round-up geen gram meer afgevallen, integendeel zelfs. Ook de centimeters gingen er maar niet af. Ja ik haatte mijn weegschaal. Rotding. Gefrustreerd was ik. Echt.





Dat ik niet afviel was toch wel heel vreemd want ik ga toch 3x per week naar de fitness, fiets en wandel ook nog eens regelmatig. Mijn eetpatroon was niet echt veranderd en toch zei mijn lichaam: "neen, ik doe niet meer mee".

Anderzijds had ik wel veel meer honger dan normaal, maar dan echt razende honger. Er klopte dus iets niet.


Wat deed ik verkeerd?


Wel, ik trainde té fel. Ik had deze week een 'meeting' met mijn fitnesscoach en die had mijn statistieken overlopen en hij kwam tot deze conclusie. Ik moet het rustiger aandoen. Véél rustiger.

Ik ga gemiddeld 2 uur sporten per sessie. Daarbij zit spieropbouw en cardio. En bij dat laatste ging het dus verkeerd. Ik trainde met een té hoge weerstand. Hierdoor verbruikte ik lekker veel calorieën, maar dat resulteerde in een zeer extreem hongergevoel waardoor ik meer moest eten. Met andere woorden: ik verbrande geen vet maar broodnodige brandstof. Gevolg: ik at meer omdat ik honger had, dus was mijn harde werk in de fitness voor niets geweest.

Nu moet ik op een veel langere weerstand trainen, aan een veel lagere hartslag (max 125). Ik verbruik dan wel een pak minder calorieën, maar het hongergevoel blijft uit.

En nu val ik weer af. Op een normaler ritme dan ervoor.


Ik dacht, ik geef het maar mee, misschien helpt het jullie ook wel.


Ann