De vroolijke tocht van Cyriel Buysse

Ik weet niet wat ik heb met Cyriel Buysse, maar als ik iets van hem lees dan is dat voor mij een soort van "thuiskomen". De verhalen zijn minstens honderd jaar oud, maar voor mij zijn ze nog steeds razend actueel. Als tiener was ik verslaafd aan zijn boeken. Tantes is en blijft mijn favoriet. Ik denk dat hij zijn tijd ver vooruit was. Als je bijvoorbeeld Stijn Streuvels leest, dan mist dat toch een zekere frisheid. Iets wat ik bij Buysse totaal niet heb.





Michiel Hendryckx is ook zo'n Buysse fan. Hij heeft speciaal voor deze uitgave de tochten die Cyriel Buysse honderd jaar geleden doorheen Frankrijk maakte, opnieuw gereden. En eigenlijk is dat een zeer goede zaak voor dit boek. De extra info die Michiel meegeeft is echt handig. Ik wist bijvoorbeeld niet wie de schrijver was van Cyrano de Bergerac. Ik ken het verhaal wel, maar de schrijver...

Maar ik loop weer voor op de feiten. De Vroolijke Tocht is een bundel reisverhalen die Buysse schreef begin vorige eeuw. Hij was de trotse bezitter van een automobiel. Een Minerva dan nog wel. In die tijd waren er nog maar een 6000-tal automobielen in België en ze waren helemaal niet geliefd onder de gewone bevolking. Toen bestonden er nog geen snelheidscontroles en er zaten toen toch al een paar serieuze snelheidsduivels tussen die - in het beste geval - een kip omver reden. Maar meestal waren het tweevoetige wezens, ook wel kinderen genaamd die onder hun wielen terecht kwamen. Ja ook in die tijd.

Gelukkig hield Buysse niet van snelheid. Hij tufte met zijn Minerva doorheen Frankrijk en wij mogen daar ruimschoots van meegenieten. Zijn beschrijvingen zijn zalig. Een ander woord heb ik er niet voor. En Buysse komt in deze verhalen echt tot zijn recht wanneer er zich rampspoed voordoet. Bijvoorbeeld wanneer een klein trompetje uit zijn auto gestolen wordt terwijl hij geniet van een heerlijke steak bearnaise. De situaties die daarop volgen zijn gewoonweg hilarisch.

Nog een memorabel moment is wanneer hij met zijn beste vriend Emile Claus (schilder) over de tuinmuur kijkt van Claude Monet, Claus' grote voorbeeld, en ze zien hem daar op een bankje zitten met zijn dochters. Hoe Buysse de reactie van Claus omschrijft is gewoonweg ontroerend.

Het laatste verhaal kan mij het meeste smaken, maar dat komt gewoon omdat Buysse dan zijn "mecano" heeft meegenomen (dat is een chauffeur/pechverhelper). Die man spreekt het dialect waarmee ik ben opgegroeid en hetwelk ik nu veel te weinig hoor. Ik mis het soms. Een beetje melig, ik weet het, maar het zij zo.

Bij het boek zitten twee cd-roms met de reisverslagen van Michiel Hendryckx en ik raad je aan (als je het boek koopt, natuurlijk) om eerst dat te beluisteren en dan pas het boek te lezen. Het zijn trouwens zeer fijne fragmenten om naar te luisteren en ik ben er zeker van dat ik ze zeker nog een paar keer zal beluisteren.

De Vroolijke Tocht is, wat mij betreft, een absolute aanrader. Het geeft je zin om door Frankrijk te reizen en om zelf de plaatsjes waar Buysse en zijn gezelschap geweest is, te bezoeken. En dat is altijd een goed teken.


Aanrader!




Ann