Alsof het voorbij is - Julian Barnes

Ik heb gisteren geen tijd gehad om te koken, gelukkig had ik nog een boek dat ik nog wou bespreken, maar ik ben verschrikkelijk moe. Te moe om er een uitgebreid boekenverslag van te maken, maar ik doe toch mijn best. Dit boek verdiend eigenlijk veel meer aandacht, want - ik geef het graag toe - het is een absoluut meesterwerk.




Het verhaal wordt verteld door Tony Webster, een gepensioneerde man die in het eerste deel van het boek terugkijkt op zijn verleden. Zijn studententijd, zijn vriendschappen, zijn liefdes. En dan is er het tweede deel dat zich afspeelt in het heden. Op een dag krijgt hij een brief van een notaris waarin hem wordt meegedeeld dat hij 500 euro erft van de moeder van zijn eerste liefje én het dagboek van een jeugdvriend die zelfmoord heeft gepleegd. Die brief dwingt hem om het verleden onder ogen te zien en te beseffen dat zijn herinneringen nogal - op zijn zachtst gezegd - gekleurd zijn. Maar ook dat hij zo bitter weinig van het leven begrepen heeft. Het wordt een pijnlijke terugblik op zijn toch wel gefaalde leven.


Dit dunne boekje heeft mij echt pal achterover geslagen. Het is een verhaaltechnisch meesterwerk én ook de minieme bewoordingen kunnen mij enorm bekoren. Ik hou van zijn eenvoudige, precieze zinsbouw. Zijn creatieve manier om een verhaal te vertellen. En ook zijn alom bekende lijstjes blijven het goed doen.

Ik dacht dat ik dit dunne boekje op een paar uurtjes kon uitlezen, maar ik heb me schromelijk vergist. Ik heb echt van elk woord genoten en ik hoop dat jullie dat ook doen. En dat jullie jezelf ook eens afvragen of je herinneringen wel kloppen.

De moeite dus. En die Bookerprize is echt wel dik verdiend.