Proeven van de lente

Het is al een echte kwakkel lente geweest, wat een contrast met vorig jaar. Dan maar de zon op ons bord toveren, denk ik dan. Ik ben inspiratie gaan zoeken bij Jonge Sla, zoals dat heet. Maar eigenlijk was het gewoon pikken. Allez, in de mate van het mogelijke want ik had niet alle elementen, maar ik had wel een aantal bijzondere ingrediënten. Ze zijn niet echt nodig hoor, ik vond ze ook gewoon mooi om naar te kijken. Ik denk niet dat je rode zuring (soms wel eens) en rode klaverzuring zomaar in de supermarkt vindt. Je kan dit vervangen door bijvoorbeeld ruccola of spinazie en wat basilicum om wat meer smaak te hebben. Oh ja, dit is een panzanella, een typisch Italiaanse salade met brood.






Wat heb je nodig voor 2-3 personen?

1/2 plat Marokkaans brood (of ander oudbakken brood)
2 theemokken in blokjes gesneden tomaten (ik had een assortiment van rode/gele/groene)
1 kleine venkel fijngesneden in blokjes
1/2 komkommer in blokjes gesneden
3 takjes selder in blokjes gesneden
3 volle handen postelein, rode zuring, rode klaverzuring (of half postelein/ruccola of spinazie met wat basilicum)
1 sjalot of kleine ui (fijngehakt)
1 teentje look
8-10 el fijne olijfolie (extra-vergine)
1 el rode wijnazijn
sap van 1/2 citroen
1 tl gedroogde oregano
40 grana panado of parmezaan (geschaafd)


Verwarm de oven voor op 225°.

Snij het brood in blokjes van 2-3 cm en doe in een vuurvaste schotel of op een bakplaat. Besprenkel rijkelijk met de helft van de olijfolie. Zet 5 minuutjes in de oven en laat ze bakken tot ze goudbruin zien. Haal eruit en zet apart.

Maak nu de dressing: plet het teentje look met wat zout in een vijzel, doe hierbij de rest van de olie, de azijn, citroensap en oregano. Roer goed.

Doe alle groenten in een grote slakom, overgiet met de dressing en meng er het gebakken brood onder. Doe er nog wat peper van de molen over en 't is klaar.

Zet de kom op tafel en tast toe.


Zeer zeer lekker!


Smakelijk!

Zou ze komen?

De zon? Ik heb haar drankje al klaar gezet. Met een extra scheutje rum, zodat ze verplicht is om wat langer te blijven.






Wat heb je nodig om ook zo'n drankje te maken?


3 aardbeien
2 cl witte rum
1 cl rietsuikersiroop
1/2 limoen
spa bruis (rood voor de Noorderburen)
2-3 eetlepels crushed ijs
enkele blaadjes pepermunt


Snij 1 aardbei in plakjes, 1 in kleine blokjes en plet een ander in een vijzel. Snij de munt in fijne reepjes en hou het takje over als versiering. Neem een cocktailglas doe hierin de 3 aardbeien samen met het ijs, de munt, de siroop, rum en crushed ijs. Eventjes roeren. Pers de halve limoen hierover uit en werk af met de spa en het takje munt.


Op 't goei weer dat nu toch wel zou moeten komen. Santé!

Dit is mijn eerste inzendig voor het foodblogevent.

Overheerlijke kip uit de oven.

Ik heb het hier al zo vaak gezegd, vaak is het meest simpele het lekkerst. Neem nu een kippetje uit de oven. Veel werk is er absoluut niet aan. Duur is het ook niet, meer nog, het is zelfs goedkoper dan een kippenborst. En toch grijpen we vaker naar het laatste. Terwijl... ja. De smaak is zoveel intenser, authentieker zelfs. Het moet inderdaad een uurtje in de oven staan, maar het geeft zoveel voldoening. Echt. Probeer het, je gaat er geen spijt van hebben.





Wat heb je nodig?

1 kip van ongeveer 1,2 kg
1 citroen
2 handenvol verse kruiden (bij mij was dat oregano, rozemarijn, tijm, lavas, bieslook, salie, dragon, citroenmelisse en peterselie)*
olijfolie
fleur de sel (of grof zout)

Verwarm de oven voor op 225°, zet er een braadslede in en laat ze ook heet worden.

Spoel de kip met water en dep ze volledig droog met keukenpapier. Hak de kruiden fijn. Wrijf de borstholte in met het zout. Snij de citroen in 2-3 stukken en stop in de holte.

Maak het vel van de borst voorzichtig los door er je vingers tussen te wringen. Je zal voelen dat je een mooi zakje kan maken. Doe hierin een deel van de kruiden. Giet er voorzichtig wat olie in. Kerf de billen in met een mes en wrijf ook hierin wat van de kruiden. Doe op de buitenkant wat grof zout.

Haal de braadslede uit de oven en giet er wat olijfolie (3-4 eetlepels) in. Leg de kip erin met de borst naar beneden. Zet terug in de oven. Leg de kip op z'n rug na zo'n 20 minuutjes bakken en laat nog eens 40 minuutjes verder garen. Let wel, er kan wel wat rookontwikkeling zijn. Ahum.

Superlekker. Gegarandeerd!




*Niet alle kruiden hoeven hoor, een mix van bijvoorbeeld peterselie, rozemarijn en tijm zal ook al overheerlijk zijn.

Mijn favoriete toren

De boekentoren in Gent, ontworpen door Henri van de Velde. Ik kijk al uit naar 2017. Het moment waarop deze toren weer fier de Gentse skyline zal tekenen.

Tweemaal gebakken appel kardemom cake

Ja, je leest het goed. 2x gebakken én met kardemom, da's een specerij die ik zowel voor hartige bereidingen als voor desserts gebruik. Ik hou er dus echt wel van. In deze cake gaat het perfect, maar ik kan mij voorstellen dat sommigen er wat huiverachtig tegenover staan. Je kan de kardemom gewoon weglaten of vervangen door kaneel. Ook lekker.

Dez cake moet dus in twee tijden gebakken worden. Dat is om een krokante korst te vormen. Dit alles in het kader van: waarom normaal doen als het ook anders kan hé.






Wat heb je nodig?

200 g bloem
6 kardemom peultjes of 1 kleine koffielepel kaneel
1 snufje zout
100 g rietsuiker
1 kl bakpoeder
20 cl melk
80 ml olie (type arachide, maïskiem, koolzaad,...)
1 groot ei
2 appels

Voor de tweede bak:
80 g boter (op kamertemperatuur)
1 ei
100 rietsuiker
1 zakje vanillesuiker of 1 kl vanille-extract

Verwarm de oven voor op 175°.

Haal de pitjes uit de kardemompeultjes en stamp ze fijn in een vijzel. Doe de bloem, kardemom, zout, rietsuiker, bakpoeder in een kom en meng goed. Doe de melk, olie en het ei in een kommetje en klop het ei los. Giet de natte ingrediënten bij de droge en roer goed tot alle klontertjes verdwenen zijn.

Schil de appelen en haal er het klokhuis uit. Snij de appelen in plakken van 3 mm dik.

Vet een springvorm in (22-24 cm doorsnede). Stort hierin het deeg en leg hierop de appelschijfjes. Zet de taart gedurende 15 minuutjes in de oven.


Klop ondertussen de boter met de suiker tot een lichte massa. Doe er het ei en de vanille bij en klop nog wat verder.

Haal de taart uit de oven en doe hierover het tweede deeg (spreid wat uit maar perfect moet het zeker niet zijn). Zet de taart terug in de oven gedurende minstens 25 minuutjes. Test met een satéprikker of de taart gaar is. Als de prikker er droog uitkomt, is de taart klaar.

Laat 5 minuutjes afkoelen en ontvorm. De taart is op z'n lekkerst als ze volledig is afgekoeld.

Smakelijk!

Bangelijk lekkere balletjes in tomatensaus!

Awel, hier had ik nu echt eens goesting in sè. Ik maak heel zelden gerechten met gehakt. Als ik het 10x op een jaar eet, zal het veel zijn. Maar je kunt soms zo'n overweldigende zin krijgen in een echte klassieker zoals ballekens in tomattesaus. Ik heb er mijn kleine twist aan gegeven en hmmmmmmm.... 't was heel geslaagd, al zeg ik het zelf. Vooral de filet de saxe geeft aan de balletjes een diepere smaak. Echt de moeite van het proberen waard!





Wat heb je nodig voor 4 personen?

750 g varkens/rundsgehakt (gekruid)
100 g filet de saxe
1 ei
3-4 el paneermeel
1 blik tomaten in blokjes (400 g)
1 grote ui (fijngehakt)
3 stelen bleekselder (fijngehakt)
3-4 teentjes look (fijngehakt)
2 kleine laurierblaadjes (of 1 groot)
1/2 kl gedroogde tijm
1/2 kl gedroogde rozemarijn
1 kl oregano
10 cl witte wijn
1/2 el worcestershire saus
1 kl suiker
200 g kerstomaatjes
peper en zout
3 el olijfolie
gehakte peterselie

Snipper de filet de saxe fijn. Doe het gehakt in een kom, breek er het eitje in, doe er het paneermeel bij en de filet de saxe. Meng grondig tot alles volledig is opgenomen. Rol balletjes.

Doe olijfolie in een pan met dikke bodem en kleur er de gehaktballen in. Zorg dat ze langs alle kanten mooi bruin zijn. Schep ze uit de olie en zet weg.

Doe de ui, laurier, look en selder in de olie en laat zachtjes stoven tot de ajuin mooi glazig is. Doe er de tomaten in blik bij, de witte wijn en de worcestershire saus. Kruid met peper, zout en de suiker. Nu mogen de balletjes terug in de saus. Voeg er de tijm, rozemarijn en oregano aan toe en laat 15 minuutjes pruttelen. Nu mogen de kerstomaatjes bij (in twee snijden hoeft niet). Laat nog eens een goeie 20 minuutjes pruttelen.

Verdeel de balletjes over de borden, schep er wat saus over en bestrooi met gehakte peterselie.


Schhhhhmmmmmmmmakelijk!

Over heerlijke choco en een even heerlijke Brigitte Kaandorp...

Ik heb het hier al eerder geschreven: ik ben een echte Brigitte Kaandorp fan. En na haar passage gisteren in de Stadsschouwburg van Antwerpen, is dat alleen maar erger geworden. Ze was weer haar heerlijke zelf. Haar zelfspot is legendarisch en het leukste van al is dat je jezelf in haar humor terugvindt.

Ik hoorde hier en daar wel "ik vind ze precies beter op youtube" maar de mensen vergeten dat youtube alleen de allerbeste stukjes brengt. Nu ja, ik heb de hele avond smakelijk zitten lachen en mijn gezelschap ook. Van gangreentenen tot limonade in de Hema, van winterbanden tot vervallen kortingsbonnen... ze schetst dagdagelijkse humoristische situaties die iedereen wel eens voorheeft. Zij is veruit de meest grappige vrouw uit de Nederlanden, wat zeg ik, voor mij is ze de meest grappige persoon tout court.

Dit is een liedje uit een van haar vorige shows. Aangezien "Ik heb een heel zwaar leven" zowat iedereen uit het hoofd kent, heb ik gekozen voor Andries Knevel.




Oh ja, ze had zelfs een grap over brood, en dat treft... ik heb zondag zelf choco gemaakt. Héél lekker zeg! En zo makkelijk!





Het is een recept van de Meus voor Zesta. De volgende keer ga ik wel meer chocolade en slechts zeven lepels suiker gebruiken, want ik heb het graag wat minder zoet.

Wat heb je nodig?

250 g echte boter (kamertemperatuur)
100 g pure chocolade
2 dl melk
10 el suiker

Verwarm de melk in een pannetje en voeg de chocolade toe. Blijf goed roeren tot je chocolademelk hebt. Giet in een blender en doe er de in blokjes gesneden boter bij en de suiker. Mix tot je een gladde massa hebt.

Giet over in enkele potjes, draai dicht en laat opstijven in de koelkast.


That's it!


PS: je gaat efkes via captcha moeten passeren om een reactie te posten want ik heb last van spammers op mijn blog. Mijn excuus.

Over simpele pasta en schoon portretten...

Ik weet het, niet veel mensen kijken naar de Canvascollectie. Ik wel, een goeie maat van mij stond dan ook ferm in "the picture" met haar koffieblikjes en prachtige foto's. Het was een heel mooi en kwetsbaar portret. Ons Veronika heeft dat goed gedaan. Respect!

Van een puur portret naar een pasta met pure smaken, 't is misschien wat kort door de bocht, maar hier mag dat. Deze pasta is echt supereenvoudig, aanvullingen zijn dan ook mogelijk. Met groene asperges bijvoorbeeld. Maar soms is back to basics het allerlekkerst.





Wat heb je nodig voor twee?

300 g witte vis (ik heb polak genomen)
150 g kerstomaten
1/2 chilipeper (vers of gedroogd)
3-4 teentjes look geplet
15 zwarte olijven (ontpit)
2 el fijngehakte peterselie
peper en fleur de sel
3 el olijfolie
beetje citroen

pasta


Kook de pasta volgens aanwijzingen op het pak.

Stoom de vis gaar.

Doe de olijfolie in een pan doe er de look en kerstomaten in en bak gedurende 3 minuutjes. Hak de chili fijn (laat er de zaadjes in als je het graag wat pittiger hebt) en doe bij de tomaten. Ook de olijfjes mogen erbij en laat eventjes doorwarmen. Haal van het vuur.

Giet de pasta af, verdeel over de borden. Leg er de vis op en schep er de tomaten "saus" over (ook de olie). Besprenkel met peterselie, kruid met peper en zout en knijp er wat citroensap over.

Simpel maar lekker.

Workshop Foodfotografie... the day after.

Amai, wat was me dat zeg! Ik heb ondanks al mijn twijfels en onzekerheden vooraf, een heel fijne dag beleefd. En ik denk dat het ook voor mijn cursisten het geval was. Ik heb zelfs het gevoel dat ik veel meer van hen geleerd heb qua styling dan omgekeerd. Het was, zonder overdrijven, een toffe bende, heel ontspannen en vooral ongedwongen. Iedereen hielp iedereen en dat was mooi om te zien.

Doordat ik zo zenuwachtig was ben ik stomweg vergeten om zelf foto's te nemen. Een ondergelopen kelder en het installeren van een dompelpomp zo tussendoor kan er wel iets mee te maken hebben. :-)

Het enige wat ik jullie kan laten zien is een stukje van de theorie. Over welk effect een ondergrond en zelfs een bord kan hebben op een simpel stuk fruit.














Of hoe een donkere of lichte setting een heel andere sfeer creëert...








Eigenlijk heb ik ze helemaal niet geholpen, ze mochten doen wat ze wilden met al mijn ondergrondjes, bordjes, stofjes en andere prullaria. Ik kan je verzekeren er zaten een paar heel mooie stilistische ontwerpen tussen. Zij hebben mij getoond dat er nog andere mogelijkheden zijn en dat was voor mij een enorme verrijking. Ze nu nog omzetten in de praktijk. :)

Het is mogelijk dat ik er eind september/begin oktober nog eens eentje organiseer. Ik zal tijdig een oproep plaatsen.

Een paar van de mooie resultaten zijn hier en hier te zien. Knap hé!

Het leven en zijn maffe wendingen.

Tonbouton met haar plastieken kodakske wou eens mijn verhaal kennen. Het verhaal van de foodfotografie en zo. Ik heb het hier half en half al eens verteld, maar ondertussen is er al zo veel veranderd dat een update misschien wel op zijn plaats is.

Ga even zitten, pakt u een koffietje en een koekske. Het kan zijn dat dit verhaal wel eventjes duurt. ;-)





Waar beginnen we? Bij mijn val? Neen, we gaan verder terug. Helemaal naar het begin van mijn "werkend" bestaan. Toen ik van school kwam, was er weinig werk. Ik had ook geen sexy diploma en ik mocht van mijn ouders niet verder studeren. Trouwens, ik wist helemaal niet wat ik wou doen. Ik wist dat ik creatief was, maar ja wat moet je er mee?

Ik ben dan maar begonnen aan de lopende band. Voor Donaldson, je weet wel die makers van die mickey mouse truien van vroeger. Met een schaartje moest ik minutieus de figuurtjes uitsnijden. Dag in dag uit. Dit was niets voor mij. Echt niet.

Ik ben blijven zoeken zoeken zoeken naar een job die bij mij paste. Honderden brieven heb ik verstuurd. Toen vond ik een job in bij een theatergezelschap in Gent. Dat was eigenlijk een duobaan, enerzijds werkte ik voor het theater en anderzijds was ik verantwoordelijk voor een deel van de organisatie van de Gentse Feesten. Dat was al meer mijn ding, maar toch niet helemaal. Ik ben geen administratief wonder en de relatie met mijn baas was op z'n zachtst gezegd niet optimaal. Na een jaar of twee was het genoeg geweest.





Het was de periode van de Franse presidentsverkiezingen én van de Franse kernproeven. De krant De Morgen had een advertentie geplaatst met de kop van Jacques Chirac die boordevol puisten stond. De headline was "Presidentsverkiezingen" "We wensen hem een goede uitslag". Blijkbaar sprak die advertentie heel veel mensen aan, want her en der zag je in Gent die advertentie aan het raam hangen.

Dat was voor mij een "lightbulb moment" zoals dat heet. DAT WIL IK DOEN! Ik ben de maandag naar de bibliotheek gegaan in Gent, heb daar het PUB boek gevonden (waar alle reclamebureau's in staan). Ik sloeg het boek open en kwam terecht op de pagina van Leo Burnett.

Ik heb ze dezelfde dag nog een brief geschreven. De dinsdag kreeg ik telefoon dat ik mocht langskomen. De woensdag was ik aangenomen. Maria Gullentops (toen copywriter-in-chief) heeft mij het vak geleerd. Dat was een grote madame, een echte klassebak, talentvol, heel inspirerend en vooral een grote deugniet. Zij genoot van mijn onnozel enthousiasme, van mijn wil om steeds beter te worden.

Ik had mijn ding gevonden. Dit deed ik echt graag, met hart en ziel. Ondanks mijn enthousiasme verliep mijn carrière toch vrij moeizaam. Ik ging na mijn stage bij Burnett naar een ander reclamebureau en ik werd daar "de Flamand de service". Ik kreeg het minst sexy werk, vaak veel vertaalwerk. Weinig creatief. Maar ik ben blijven geloven, en gelukkig smolt dat reclamebureau samen met het grote DDB.

Daar vocht ik voor mijn kansen. Voor mijn moment. Niet lang daarna mocht ik op zoek gaan naar een Art Director. Ik koos voor een onnozele duif, Elza D genaamd. We hadden het geluk dat we met een paar heel getalenteerde mensen mochten werken waar we massa's van geleerd hebben. Creatief ging het supergoed en we begonnen ook prijzen te winnen.





Maar de creatieve leiding werd ontslagen, en er kwamen nieuwe mensen in de plaats. Die mensen hadden het jammer genoeg niet zo voor ons en de druk op ons beiden werd onhoudbaar. We moesten DDB verlaten en we zijn dan voor onszelf begonnen. Niet zo heel lang daarna werd Elza lerares reclamevormgeving en ik deed al copywritend mijn ding. De zaken gingen goed, ik was gelukkig.

Tot in 2008 de crisis begon, en dat was hard. Mijn opdrachten waren zowat herleid tot NUL. Heel stresserende tijden. We hadden pas gebouwd, kun je de paniek voorstellen? Eind 2009 begon het werk geleidelijk aan weer aan te zwengelen. Ik zat toen al bijna een jaar zonder inkomen.





En dan kwam mijn noodlottige val. Ik viel met mijn rug op een onnozel trapje van ochottekes 2 treden. Tijdens de uren dat ik op de grond gelegen heb, wachtend op hulp, kwam ik tot het besef dat mijn leven zoals ik het kende voorgoed voorbij was. Ik wist het gewoon. Het liedje was over en uit. Heel veel dromen zijn toen aan diggelen gevallen, en zeker niet alleen op beroepsvlak.

Ik heb bijna anderhalfjaar niet kunnen werken. Ik kan je verzekeren als zelfstandige was dat hard. Heel hard. Financieel, emotioneel, en fysiek. Ik kan nog steeds niet lang zitten, ik heb voortdurend pijn. Het is het eerste wat ik voel als ik 's ochtends mijn ogen opendoe, en het is het laatste wat ik voel als ik in slaap val.

En toen zei Elza D, Ann begin met een blog. Dat gaat u deugd doen. Maar ja, over wat moest ik schrijven? Er gebeurde niets in mijn leven. Ik zag geen mensen, kreeg heel weinig bezoek, en had geen kinderen. Ik kon gelukkig wel koken, dat was het eerste wat ik tijdens mijn revalidatie kon.

Dus ben ik daar maar over beginnen bloggen (eind 2010). Ik had toevallig net voor mijn val een spiegelreflexcamera gekocht (ook door Elza) en dus nam ik daar foto's van. Van mijn avondeten.

En daar was 'lightbulb moment' nummer twee.

Potverdikke, die foto's waren nog zo lelijk niet. En ja, gedreven als ik ben, moest en zou ik alles over foodfotografie te weten komen.

Ik ben als een bezetene beginnen oefenen. Elke dag. Ik pushte mezelf steeds verder. Het moest en zou beter worden. Ik wou mooie foto's maken. Met een leuke styling, een eigen stijl. Neen niet zomaar een correcte foto, alles moest kloppen. De ondergrond, het juiste bord, een bijpassend glas... Die drive die ik voor mijn copywriting had, voelde ik nu ook voor de foodfotografie. Ik moet, ik wil en ik zal. Ik zal!

En toen (een dik jaar later) kwam Zesta op de proppen. Zij volgden mijn blog al een tijdje en vonden mijn foto's leuk. Of ik voor hen geen foto's wou nemen. 100 stuks. Mijn foodfotografiecarrière ging toen echt van start. (Merci Caroline en Elise, echt) Mijn foto's voor hen worden steeds beter, zeker de laatste vind ik al redelijk ok. Maar het moet nog beter. Veel beter.

Ik ga daarvoor vechten. Elke dag opnieuw. Ik moet, ik wil en ik zal. Ik zal!



Ik ben altijd een dromer geweest. Maar ik ben wel zo realistisch dat ik er alles aan doe om mijn dromen waar te maken. Je kansen en je geluk moet je toch wel een beetje forceren. Copywriting blijft mijn grote liefde. Maar verdekke het krijgt toch serieuze concurrentie van de fotografie.

Het komt allemaal goed. Het moet. Het zal. Waarom? Omdat ik het zo wil!


Ann
De lucky bastard.



Van moetens.


Ps: Merci Els. Onnozele duif.

Warm geitekaasslaatje met appeltjes en spek

Ja ik weet het, 't is een beetje wreed simpel, maar ik had er nu eenmaal zin in. En ik ben zo'n vrijgevig persoontje dat ik jullie dan maar laat meegenieten. Ahum. 't Kan jullie maar op ideeën brengen nietwaar. Ik geef het maar mee. pffft... in ben zelfs ongeïnspireerd in deze tekst. Als dat maar goed komt.

Slaatje was wel superlekker trouwens.






Wat heb je nodig voor 2?

2 crottin de chavignol
100 g spekblokjes natuur
1 appel (geen moesappelen) in blokjes van 1 cm gesneden (schil er nog aan)
1 takje verse tijm
1 zakje luie wijvensla
3 el olijfolie
1 el witte balsamico azijn (of witte wijnazijn)
1 tl graantjesmosterd
1/2 citroen (enkel het sap)
1 el + 2 tl honing (lopende)
zwarte peper


Doe de crottin in een vuurvaste kom, knijp er 1 el honing over en zet ze 8 à 10 minuutjes in de oven op 180°.

Doe 1 el olijfolie in een braadpannetje en bak er het spek in uit. Als het spek krokant is, schep het er met een lepel uit. Doe nu de appelen in het pannetje en bak ze gedurende 2 minuutjes goudkleurig, doe er de tijm bij. Doe het spek terug bij de appeltjes en warm nog eventjes door.

Maak een vinaigrette met de resterende honing, mosterd, citroensap, azijn en olijfolie. Roer goed. Kruid met peper.

Verdeel de sla over de borden, verspreid er de appeltjes en het spek over. Haal de kaas uit de oven en zet ze in het midden van de salade. Serveer de vinaigrette apart zodat iedereen er zoveel of zoweinig als ze willen erover kunnen doen.


Fwala!

Zo onnozel dat het weer grappig wordt

Domino's Pizza is in Nederland overgeschakeld naar elektrische brommertjes. Tof, maar die dingen maken geen geluid en da's gevaarlijk voor de andere weggebruikers. Nu hebben ze daar iets op gevonden.






Geestig voor een keer of twee, maar ik denk dat je het na een jaar niet meer leuk gaat vinden.

Een lelijk eendje, maar dan wel een heel lekker.

Je hebt zo van die momenten waarbij je allerhande overschotjes je in je frigo hebt liggen. Je kletst die dan achteloos bijeen in een saus of ovenschotel en serveert dat dan aan je Chinese vrijwilligers. Soms valt dat mee, soms wat minder. Maar vandaag viel het toch wel héél goed mee, al zeg ik het zelf.

Ik heb me moeten haasten om er een foto van te maken, want er was maar een heel klein beetje over én er stond iemand in mijn rug te zuchten met een leeg bord. Hij is wel erg basic (de foto bedoel ik dan), maar de pasta zelf is net het tegenovergestelde. Boordevol smaak. Zalig!





Wat heb je nodig?

2 el olijfolie
100 g gezouten spekblokjes
100 g feta
1/2 zoete paprika (van die lange)
1 sjalot
2 teentjes look
150 g kerstomaatjes
1/2 tl tijm
1 mespuntje chilipoeder
peper van de molen
enkele blaadjes verse munt

Spaghetti, tagliatelle, spirelli... wat je ook in huis hebt.


Kook de pasta volgens aanwijzingen op het pak.

Bak de spekblokjes in de olijfolie tot ze knapperig zijn. Hak ondertussen de paprika, sjalot en look fijn. Schep de spekblokjes uit de pan en zet opzij. Doe nu de paprika, sjalot en look in de pan en bak glazig in dezelfde olijfolie.

Snij de kerstomaatjes in twee en doe bij de rest. Laat ze 3-4 minuutjes meebakken. Verkruimel er de feta over, doe er de tijm en de chili bij en kruid met peper (géén zout want het spek en de feta zijn al zout genoeg). Laat nog een tweetal minuutjes meesudderen.

Giet de pasta af en roer de saus onder de pasta. Verdeel over de borden en versier met enkele blaadjes verse munt.

Dat smaakt echt af!

Ovenbroodjes voor bakkers met weinig tijd

Tja soms heb je zin om te bakken, maar je ziet het gewoon niet zitten om urenlang te wachten op dat brood dat nog moet rijzen. En toch wil je af en toe wel eens pronken met iets dat je met je eigen handen gekneed hebt. Bakken voor foefelaars dus. En laat ik daar nu eens een recept voor hebben sè.





Wat heb je nodig?

375 g bloem
35 g verse gist
180 gram(!) lauw water
7 g zout
70 g boter (volledig gesmolten)


Los de gist op in het lauwe water. Doe de boter en het zout bij de bloem en begin te kneden, doe er beetje bij beetje de opgeloste gist bij en kneed gedurende 5 à 10 minuutjes. Maak van het deeg bolletjes en leg ze op een ingevette ovenplaat.

Verwarm de oven voor op 180° en bak de broodjes gedurende 25-30 minuutjes.

Serveer ze als ze nog lauwwarm zijn.


Smakelijk!


Het originele recept vind je hier.

Fameus delicieuze zalm met vanille, walnoten en witlof

Jaja, je leest het goed: vanille. Ik weet dat sommige mensen huiverig staan tegenover nieuwe smaken of combinaties maar het is echt de moeite van het proberen waard. Ik heb dit receptje gevonden in de Delicious van deze maand en het is bijzonder smaakvol en elegant. Ik ben er nog niet uit of die walnoten (pecannoten in het originele recept) echt veel bijbrengen behalve wat extra textuur, maar lekker is het absoluut. Kortom, gaan met die banaan!




Wat heb je nodig voor 4?

4 zalmmoten
4 witloofstronken
1 vanillestokje
75 g pecannoten (of walnoten in mijn geval)
30 cl visbouillon
25 cl (light)room
peper en zout

Snij het onderste deel van het witloof af en pluk alle blaadjes van het stronkje. Hak de noten grof en snij het vanillestokje over de lengte middendoor en schraap er het merg uit. Doe de witloofblaadjes, de noten, de vanille met merg, de bouillon en room in een pan en laat zachtjes sudderen gedurende 5 minuutjes. Vis er het vanillestokje uit alsook het witloof. Hou het witlof warm. Laat de saus wat inkoken.

Stoom de zalmmoten gedurende 5 minuutjes tot ze gaar zijn. Verdeel de zalm over de borden, leg er wat witloof bij en overgiet met de saus.

Smakelijk!

Pinterest

Ik heb gemerkt dat het de laatste week zo goed als onmogelijk was om foto's van mij te pinnen. Ik heb een paar settings op Flickr aangepast en ik hoop dat het nu weer mogelijk is.






Tot morgen!

Vandaag

Zit ik zoals zovelen in het Miat in Gent. Wat doe ik daar? Niet naaien, ik alle geval. Ik assisteer madame Elza D. in de fotografieworkshop waar tonbouton met haar plastieken kodak niet welkom is. ;-)





Nu maar hopen op een verlicht moment, we gaan het nodig hebben met al die kippetjes. ;-)

Briljant idee

Van DuvalGuillaume Modem.

Over rebelse chocolade en lekkere recepten.

Gisteren was het dag twee van mijn desserten en taarten fotoshoot voor Zesta.be. Het waren twee pittige dagen, zoveel is zeker. Maar ik ben wel tevreden van de foto's.



Dag 1 verliep perfect. Op dag twee was het precies te vochtig of zo want er waren toch een paar dingen mislukt, zoals het smelten van chocolade dat niet verliep zoals het hoorde. Heel vreemd. Maar de chocoladetaart was wel heel goed gelukt en die zit nu in de maag van Elza.

Maar je zal wel begrijpen dat ik gisteren geen fut meer had om nog een potje te koken voor de blog (en mezelf natuurlijk). Daarom opperde Caroline om eens een top tien te maken van mijn favoriete gerechten op mijn blog. En bij deze dus:


1. Kip met pinda-yoghurtsaus
2. Spaghetti Vongole
3. Chili con carne
4. Kikkererwten met chorizo
5. Veggie ovenschotel voor foefelaars
6. Creatieve patat
7. Mango radijsjes slaatje
8. Kruidige ananas met zure room
9. Carrotcake
10. Vanille-extract


Smakelijk!

't Is hier koekenbak.

Of taartenbak, wafelenbak, broodjesbak... allez, 't is te zien welk uur het is. Want het gaat hier weer goed vooruit. Snoepjes, suikerwafels, appelflappen, kilometertaarten, rijsttaarten, frangipannekes.... 't is hier al allemaal de revue gepasseerd. En dat opnieuw voor Zesta.be. :-)





Morgen opnieuw een bakdag. Olé pistolé!

Lauwwarme kipsalade met peer en nog veel meer...

Mijn grijze hersencellen laten mij in de steek. Echt. Ik heb deze salade een dikke maand geleden gezien op het wereldwijde web, en ik dacht dat ik ze gepind had, maar dat was natuurlijk niet het geval. Dus ik weet niet van wie ze komt, mijn excuses.

Dan maar een beroep gedaan op mijn visuele geheugen en ik heb dit slaatje bijeengeraapt. 't Is een heerlijk vullend slaatje, boordevol smaken en texturen. Met een beetje brood is het een volwaardige maaltijd.





Wat heb je nodig voor 2?

1 dubbele kippenborst
1 zakje rucola
1 bakje cresson (tuinkers voor de noorderburen)
1 peer
1 langwerpige, zoete paprika
3 el geroosterde pijnboompitten
olijfolie
peper en zout

Voor de vinaigrette:

1 flinke koffielepel graantjesmosterd
4 el olijfolie (extra vergine)
1 el witte balsamico azijn of witte wijnazijn
sap 1/2 citroen
1 el fijngehakte rozemarijn
peper en zout





Bak de kippenborst in 1 el olijfolie tot deze mooi gaar is. Zet opzij.

Maak eerst de vinaigrette: roer de graantjesmosterd, azijn, olijfolie, citroen, rozemarijn tot je een homogene massa hebt. Kruid met peper en zout.

Neem de kip en trek ze met 2 vorken in draden. Snij de peer in flinterdunne plakjes, en de paprika in dunne reepjes. Hak de rucola grof en doe in een grote kom. Doe er de kip, peer, cresson (tuinkers), pijnboompitjes en paprikareepjes bij. Meng er de vinaigrette onder en dien meteen op.

Smakelijk!

Boeuf Bourguignon, c'est bon bon bon.

Ik moet bekennen, ik heb het paasfeestmaal met de gebruikelijke lammetjes en andere paashazen aan mij laten voorbijgaan. Ben niet zo "Paserig", behalve misschien vandaag dan. Want hier is het onze aloude paardenprocessie en da's altijd wel een evenement. Maar ik ben er nog niet uit. We zien wel.

Soit, ik had dus nog stoofvlees (runderlappen voor de noorderburen) in de diepvriezer zitten én champignons die net over hun hoogtepunt heen waren. 't Is dus boeuf bourguignon geworden, maar zonder het gebruikelijke spek want dat had ik niet in huis. En eigenlijk hebben we het niet gemist. Kom, zet je schrap, we beginnen eraan!





Wat heb je nodig?

1 kilo rundstoofvlees
1 bakje champignons (250 gr)
1 grote ui of 2 kleinere
3 teentjes look
1 klontje boter en 3 el olijfolie
1 fles rode wijn
1 bouillonketeltje rund (of 200 ml rundsbouillon)
1 takje verse tijm
2-3 blaadjes laurier
1 el bloem
peper en zout


Smelt de boter met de helft van de olijfolie in een pan met dikke bodem (type Creuset is ideaal). Kruid het vlees met peper en zout. Bruin het vlees in de boter en olie. Pruts er niet aan, neem je tijd, en bak het in porties. Pas als het aan één kant bruin is, mag je het vlees draaien en het ook aan de andere kant laten bruinen. Als je er onmiddellijk begint in te prullen komt er teveel vocht vrij en kookt je vlees wat echt niet bevorderlijk is voor de smaak. Hou je dus in. Ik weet het, het vraagt zelfbeheersing.

Maar weet je wat? Borstel ondertussen de champignons schoon en snij ze in twee. Snij ook de ui in grove stukken en druk de look lichtjes plat.

Haal het vlees uit de pan. Doe de rest van de olijfolie in de pan en doe er de ui en look in. Bak tot de ui glazig ziet. Haal de look en de ui uit de pan. Doe er nu de champignons bij en bak tot ze beginnen te bruinen. Haal ze eruit en doe ze bij de look en de ui.

Doe opnieuw het vlees in de pan en overgiet met de hele fles wijn (ja ik weet het, het doet pijn zo'n volledige fles opofferen, maar het moet). Doe er het bouillonketeltje bij en 200 ml water. De tijm en de laurier mogen er ook bij. Kruid met peper en zout. Laat 90 minuutjes op een zacht vuurtje sudderen.

Bestrooi de champignons, look en ui met de bloem. Na 90 minuutjes mag dit bij het vlees. Laat nog eens 30 minuutjes sudderen. De saus zal ondertussen mooi gebonden zijn. Als het vlees zacht is, is de schotel klaar.

Lekker met wat verse frietjes of puree.

Smakelijk!

Paaseitjes, c'est merveilleux!

Aaaahhhh... hoe dat ik hier niet eerder opgekomen ben. Dju toch. Gelukkig heb ik net voor Pasen het licht gezien, da's al iets. Dit zijn dus gevulde paaseitjes met wat meringue, slagroom en een toefje advocaat. Je kan er ook een stukje ananas insteken om het eigeel na te bootsen, past perfect!

't Is eens iets anders dan een merveilleux maar 't zijn wel dezelfde ingrediënten. En je moet niet eens kunnen bakken of koken.





Wat heb je nodig?

Paaseitjes allerhande (holle, natuurlijk)
20 cl slagroom (koelkastkoud)
1 flinke el bloemsuiker
1 grote meringue (delhaize) of zak kleintjes
advocaat


Klop de slagroom stijf met de bloemsuiker. Klop met een deegrol de meringues in duizend stukjes.





Snij met een mes het hoedje van de eieren. Leg een bodempje van meringue in de eieren (ongeveer 1/3). Doe de slagroom in een spuitzak en vul hiermee de eieren. Maak met een koffielepel een mini holte in de slagroom bovenaan en lepel hierin een beetje advocaat.






Zo makkelijk! En zo lekker!

Gezellige beestenboel.

Ik had zin om beestjes te fotograferen, en aangezien mijn eigen woefers serieus kapsones beginnen krijgen... ben ik weer naar de dierenarts getrokken. Ik doe dat dus echt graag, beestjes fotograferen. Ja da's ook levend vlees, en die bewegen ook constant, maar van hen kan ik dat precies makkelijker verdragen. ;-)

Soepje van geroosterde tomaten

Geroosterde tomaten zegt u? Is dat niet wat veel moeite voor een tomatensoep? Neen echt niet. Trouwens daar is heus niet meer werk aan dan aan een gewone tomatensoep, alleen ietsjes meer afwas, da's alles. De smaak is volgens mij toch een pak intenser dan bij een gewone tomatensoep.

Ik heb de werkwijze hier en daar wat vereenvoudigd zonder al te veel in te boeten aan smaak. Als je wil, mag je eerst de tomaten ontvellen. Ik ben daar eerlijk gezegd een beetje te lui voor. Ahum.

Natuurlijk zal deze soep nog lekkerder zijn wanneer je kerstomaatjes gebruikt of echt zongerijpte tomaten. Maar ik had ze nu liggen en ze moesten dringend op. Maar deze zomer maak ik ze zeker nog eens, met zelfgekweekte tomaten.





Wat moet daarin?

2 kilo (vlees) tomaten
2 rode uien
4-6 teentjes knoflook
1 el oregano
2 kl tijm of enkele takjes verse tijm
2 kl bruine suiker
1 mespuntje paprikapoeder
1 kl Worcestershire saus
1 groentenbouillonketeltje of 2/3de van een bouillonblokje
peper en zout
olijfolie


Zure room en verse basilicum voor erbij.

Snij de tomaten in zes stukken en leg ze in een grote ovenschaal of braadslede. Pel de uien en snij ze in 6 of 8 stukken. Pel de lookteentjes en druk ze met een mes of lepel een beetje plat. Verdeel ze samen met de uien over de ovenschotel. Kruid de tomaten met de oregano, tijm, een flinke draai van de pepermolen en zout. De suiker mag je er ook overstrooien en besprenkel gul met olijfolie.

Zet de schotel gedurende 50 minuten in een voorverwarmde oven op 190°.

Haal de schotel uit de oven en schep de volledige inhoud in een grote kookpot. Giet er 400 ml water bij en doe er het bouillonketeltje bij, de Worcestershire saus en de paprika. Breng aan de kook. Mix de soep grondig en laat nog eventjes pruttelen. Proef en kruid indien nodig bij met peper en zout.

Dien de soep op met een soeplepel zure room en een blaadje basilicum.

Smakelijk!

Lentefris slaatje van witte asperge met minneola

Echt zalig is dit. Niet te doen. Fris, een beetje pittig en onvergetelijk. Als je wil kan je er ook nog wat gerookte zalm bij doen, dat past daar perfect bij. Je kan de asperges stomen of koken in wat gezouten water, dat maakt niet veel uit. Je moet ze wel altijd schillen natuurlijk. Ik kook de uiteinden en de schillen mee om nog meer smaak aan de asperges zelf te geven. Achteraf vis je de asperges er gewoon uit, het kookvocht kun je gebruiken als bouillon. Kom we beginnen eraan.





Wat heb je nodig?

1 bussel witte asperges
2 handen ruccola
1 handje prei- of andere scheutjes
3 min(n)eola's (of 1 à 2 sinaasappelen)
1/2 rode ui
4 à 5 el olijfolie (extra vergine)
2 el rode wijnazijn
1 kl honing
peper en zout


Was en schil de asperges, en snij er het onderste houterige gedeelte af. Zet een kom op met gezouten water en doe hierin de schillen, de onderste stukken en de asperges zelf. Breng aan de kook en kook ze gaar in 8 tot 10 minuutjes.

Snij de minneola's à vif zoals hier beschreven. Doe dit boven een kommetje want je moet het sap opvangen.

Was de ruccola en verdeel over de borden. Leg de preischeutjes in het midden. Snij de ajuin in flinterdunne schijfjes en leg op de salade samen met de minneola partjes. Schik de asperges op de salade.

Maak nu de vinaigrette met de olijfolie, rode wijnazijn, honing en 2 eetlepels minneolasap. Kruid de vinaigrette met peper en zout en serveer bij de salade. En zoals ik al zei, een plakje gerookte zalm past er perfect bij.

Smakelijk!

Plots kreeg ik levend vlees op mijn talloor.

Gisteren zo rond de middag. Telefoon. Mme Zsazsa. Of ik wat koekjes wou fotograferen. Tuurlijk datte. Geen probleem. Eenmaal in de verre kempen aangekomen, mocht ik de koekjes zelf bakken want Madame legde het ene telefonische interview na het andere af.

Oh ja, en of ik ook rap rap een foto van haar wou nemen voor Het Nieuwsblad... En De Morgen... Ikke? Euh? Ja zeker?

Het Nieuwsblad wou een foto met het boek.




Dit is het geworden trouwens:




De Morgen wou er een met véél rokjes en kleurtjes. En liggend. Dat was ook een vereiste. Wij vonden dit de plezantste foto, De Morgen niet. ;-)




Deze is het geworden:





Na 10 miljoen kledingwissels, nog meer poses en één kapot knietje van Jef stond ze erop. Onze Vlaanderse koekoek.





Misschien de volgende keer toch maar beter aan Elza D vragen. Da's haar specialisatie en meer bevorderlijk voor de algemene amusatie.

Ik ga nu een slaatje fotograferen, denk ik. Is makkelijker. Dat knippert niet met de ogen, trekt haar mond niet open op de meest ongepaste momenten en heeft geen last van wallen. :-)))


"Ga maar op mijn talloor liggen, juffraaa salaat."