Tuymans, you love it or... not so much.

Ik ben zondag naar Tuymans geweest in de Bozar in Brussel. Een museumpje doe ik graag, heel graag eigenlijk. En sedert mijn val was het de eerste keer dat ik nog eens een cultuurdagje gehad heb, en da's toch al van in mei vorig jaar geleden. Veel te lang dus.





Dus zondag was Tuymans-dag. Ik vind de man best wel interessant. Allez, hij heeft iets vertellen. Zijn werk kende ik min of meer. Laat ons zeggen, ik zie wel als het een Tuymans is.





Maar toch kon zijn retrospectieve me niet helemaal overtuigen. Ik had bijna nergens een wauw-gevoel, wat ik bijvoorbeeld bij Borremans wel heb. Of toch veel vaker.

Ik weet niet wat het was, maar zelden voelde ik de 'klik'. Ik had hier en daar wel het gevoel van ja, da's wel straf. Daarbij denk ik aan die stille Vlaamse vlag, de Apotheek, of Boudewijn in zijn wit uniform (wederhelft dacht dat het Richard Gere was LOL). Maar er ging naar mijn gevoel veel onbenullige werken tussen - of toch niet sterk genoeg om in een retrospectieve te steken. En ik had het gevoel dat veel mensen er ook zo over dachten.

Pas op, ik zie wel wat van Tuymans zo'n grote meneer maakt hoor. Hij heeft een boodschap en een visie en zo... Maar precies toch niet in alle werken. Of ik zal het niet begrijpen, dat kan ook.

Enfin, na een dik uurtje waren we rond en dan zijn we naar de Kruidtuin in Leuven gereden. Een van mijn favoriete plekjes ginds. Zelfs al is er veel volk, ik kan er van genieten. Zonder meer. Zeker nu alles zo schoon in bloei begint te komen. En wat nog leuker is: 't is helemaal gratis. Alleen spijtig dat we om vijf uur al naar buiten werden gewerkt.




Kortom, 't was ne schone zondag. Met dat zonnetje en die bloempjes en zo.



P.S.: De foto's zijn genomen met instagram, een gratis maar supertof nieuw app'je voor de aaifoon.